Επιστροφή στο Πόρτο Ράφτη

 Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2025. Η ιδέα έπεσε μεταξύ σοβαρού και αστείου την παραμονή των Φώτων για εξόρμηση στο Πόρτο Ράφτη. Γνώριμο μέρος για μένα, αφού προ δωδεκαετίας είχα διδάξει στο Λύκειο της περιοχής. Σε ένα κτήριο που δεν προοριζόταν για σχολείο, αλλά που με μερικές παρεμβάσεις και τρία τέσσερα λυόμενα εκτελούσε χρέη εκπαιδευτικού ιδρύματος. Ανήμερα της γιορτής ξημέρωσε μια ηλιόλουστη μέρα που σε προκαλούσε να τη χαρείς. Στο δρόμο η κίνηση μηδενική. Αποφύγαμε να περάσουμε από το κέντρο της πόλης, γιατί κόσμος πολύς κατευθυνόταν στον παραθαλάσσιο ναό που θα γινόταν η πανηγυρική λειτουργία. Συνεχίσαμε και φτάσαμε στο γραφικό εκκλησάκι της αγίας Μαρίνας στην άκρη της θάλασσας. Χαριτωμένο και χτισμένο στα μέσα του περασμένου αιώνα, αποπνέει έναν αέρα αιγαιοπελαγίτικο. Το βρήκαμε κλειστό. Τσιγάρο, λοιπόν, σε ένα από τα παγκάκια που βλέπουν στη θάλασσα μετά ρεμβασμού. Εδώ κατέφευγα κάποιες φορές που είχα κενό από το σχολείο για να μυρίσω ιώδιο και να καθαρίσει το κεφάλι μου από τις φωνές. Πεζή φτάσαμε  ως το λιμάνι με συντροφιά τη θαλάσσια αύρα.

Εδώ ερχόμαστε με το σχολείο περίπατο. Ωστόσο έλειπαν δυο εμβληματικά στοιχεία που στόλιζαν το μέρος. Ο μαύρος κύκνος, ο περιβόητος Μπλάκυ, όπως τον αποκαλούσαν οι ντόπιοι που πρέπει να ήταν για πολλά χρόνια κάτι σαν guest star και το σήμα κατατεθέν στο λιμάνι. Γι’ αυτόν  είχα μάθει ότι εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο το 2022. Εντύπωση μου έκανε που δεν υπήρχαν πια εκτός από τo Μπλάκυ ούτε πάπιες, ούτε χήνες και λευκοί κύκνοι που άλλοτε τον δορυφορούσαν. Απουσίαζε επίσης το ναυαγοσωστικό σκάφος, με αυτή τη θαμπή σομόν απόχρωση και αποτελούσε μια ξεχωριστή πινελιά ανάμεσα στα κότερα και τις θαλαμηγούς. Μετά τον καφέ που ήπιαμε παρακολουθώντας τον κόσμο να φτάνει στο σημείο που θα πέφτε ο Σταυρός, γυρίσαμε στη αγία Μαρίνα και ω του θαύματος την βρήκαμε ανοιχτή και μάλιστα είχαν φροντίσει να υπάρχει και αγιασμός, φερμένος φυσικά από άλλη εκκλησία. Η εξόρμηση έκλεισε με επίσκεψη στο σχολείο που λέγαμε. Ευτυχώς δεν λειτουργούσε πια, ελπίζω να μετακόμισε σε κάποιο κτήριο της προκοπής, και ας διατηρώ από αυτό εγώ ωραίες αναμνήσεις…