ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΠΡΑΧΑΜΙ ΤΟΥ 60 & 70
του Χάρη Κατσιμίχα
Δεν ήτανε και τα καλύτερα παιδιά. Αντίθετα. Ήταν (σχεδόν όλοι) βαριά πσραβατικοί και μπαινόβγαιναν
«με βάρδιες» στα πάσης φύσεως σωφρονιστικά ιδρύματα της χώρας.
Μιλάω για τους μάγκες
της πλατείας στο Μπραχάμι,
τα χρόνια του 60 & 70 και δε
σκοπεύω να επεκταθώ.
Απλά, τους θυμηθήκανε πριν
από λίγο κάποιοι συνομήλικοι
μου στο Καφέ που συxνάζω
και συγκινήθηκα καθώς συνειδητοποίησα πως όλοι
τους, αναφέρονταν σε κάτι
(εντελώς συγκεκριμένο)
που κι εγώ έχω ζήσει.
Δηλαδή, στο ότι αυτοί οι
επικίνδυνοι άνθρωποι ,
δε σήκωσαν ΠΟΤΕ χέρι
απάνω μας, ούτε καν μας
αγρίεψαν η μας έβαλαν φωνή
Ποτέ! ‘Ισα-ίσα, μας προστατεύανε.
(Τώρα, από πού κι ως πού και σε
ποιους χώρους συναγελαζόμασταν
εμείς -παιδιά από σπίτι- με αυτούς τους τύπους, είναι μια άλλη συζήτηση)
Δε ζει πια κανένας τους. Καλή τους ώρα κι ας έχουν βρει ανάπαυση οι ψυχούλες τους, όπου κι αν είναι.
/Χάρης/
Φωτό από το διαδίκτυο
imaginistes 