Η ΜΟΥΣΙΚΗ…δεν έχει σύνορα (2)

Εκλεκτές μουσικές προτάσεις

~~~~~~~~

του Γιώργου Λιακόπουλου

 

Είμαστε στο 1966. Τα μαγαζιά έχουν αλλάξει αισθητική . Η δισκογραφία έχει μπολιαστεί από το 53 και με άλλους ξενόφερτους ήχους. Το αμερικανικό ναυτικό το 53 για τις ανάγκες των ναυτών διέθετε δική του ορχήστρα .Απο αυτή την ορχήστρα ακούστηκαν οι ροκ και τζαζ ήχοι στο ευρύ κοινό. Κάθε Τετάρτη η ορχήστρα του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ έπαιζε στο Ζάππειο και παρέδιδε εκεί και μαθήματα ροκ χορού. Σε λίγους μήνες οι Αθηναίοι έψαχναν να αγοράσουν δίσκους ροκ. Δημιουργήθηκαν χώροι που οι νεολαίοι ξέφρενα χόρευαν ροκ ( οι πρώτοι χώροι που φιλοξένησαν το νέο είδος ηταν στα κάτω Πατήσια. Εκεί κοντά στον ηλεκτρικό σταθμό). Από την άλλη πλευρά στο τέλος του 50 ,ως γνωστόν, ο Χατζιδάκις κ Θεοδωράκης μελοποιούν Έλληνες ποιητές . Εκείνες τις χρονιές και συγκεκριμένα το 60, έρχεται από τη Γαλλία ο Γιάννης Σπανός ύστερα από την προτροπή του Γιώργου Παπαστεφάνου και εμφανίζεται σε μπουάτ στην πλάκα . Η ερμηνεία της λέξης μπουάτ σημαίνει σπιρτόκουτο στα γαλλικά. Έτσι όλες η μπουάτ ήταν μικροί χώροι που έμοιαζαν με σπιρτόκουτο. Η νέα μουσική ονομάζεται το «νέο κύμα». Έχουν όμως επέλθει και άλλες αλλαγές .Τα λαϊκά μαγαζιά γίνονται μεγαλύτερα ,με μεγάλα πάλκα και περισσότερα δυτικά όργανα και με δυνατό φωτισμό . Η δεκαετία εκείνη έχει χαρακτηριστεί και η δεκαετία της ευζωΐας….! Αλλαγές έχουμε ακόμα και στα πιώματα. Αφήνουν οι θαμώνες στην μπάντα το κρασί και όλοι πίνουν ασυστόλως ουίσκι. ( είναι δύσκολο να αναπτυχτούν εδώ οι κοινωνικο-οικονομικες και πολιτισμικές αλλαγές . Ωστόσο συγχωρέστε με για τη μικρο-προσέγγιση..)

 

Το αποτέλεσμα αυτών των νέων αλλαγών ήταν να βγάλουν στο περιθώριο τους παλιούς υφαντές του παλιού λαικο-ρεμπέτικου τραγουδιού . Ο Στράτος είναι άνεργος . Ευτυχώς που υπάρχει ο φίλος του ,ο Ζαμπέτας. Είναι βέβαια και η εποχή που ο Ζαμπέτας κάνει κουμάντο στις εταιρείες γιατί γράφει τη μια επιτυχία δίπλα στην άλλη . Παίρνει λοιπόν τον φίλο του, τον Στράτο Παγιουμτζή και γράφουν ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ . Θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο Παγιουμτζής ήθελε να πάει και αυτός στην Αμερική να τραγουδήσει. Δεν μπορούσε να βγάλει διαβατήριο γιατί το 37,του είχαν χαλάσει το μητρώο επειδή τον είχαν πιάσει να πίνει χασίς . Η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε το 1971 ! Ακριβώς την ίδια χρονιά το 1971,έδωσαν διαβατήριο και στον εξαίρετο Σπαρτιάτη Γιώργο Λαύκα ( μπουζουξής -συνθέτης).Και ο Λαύκας για τον ίδιο λόγο δεν μπορούσε να βγάλει διαβατήριο.για να πάει και αυτός στην Αμερική. Το 1972 ,ο Στράτος έπαθε θανατηφόρο έμφραγμα πέφτοντας πάνω στο πάλκο του περιβόητου μαγαζιού «Ζούγκλα» της Νέας Υόρκης. ( Το 72,ήρθε στην Αθήνα με καρδιακό πρόβλημα και ο Λαύκας . Νοσηλεύτηκε στον ευαγγελισμό αλλά δεν τα κατάφερε. Έφυγε μόλις 50 χρονών.) Τα έξοδα της μεταφοράς του Παγιουμτζή στην Ελλάδα καθώς και της κηδείας του,τα επωμίστηκε ο φίλος του, ο Ζαμπέτας! Θα σας παρακαλούσα να ακούσουμε ένα από αυτά τα κοσμήματα . Επέλεξα ένα τσιφτετελοαμανέ με τίτλο: «έχει καρδιές που χαίρονται» Για την ιστορία πρέπει να πούμε ότι αυτός ο Αμανές πρωτοερμηνεύτηκε το 1928,από τον Αντώνη Διαμαντίδη ή Παπαδιαμαντίδη ( ήταν γιος παπά ) το παρατσούκλι που καθιερώθηκε και τον φώναζαν , ηταν Νταλκάς. Ο Νταλκάς είχε έρθει από την πόλη. Το όνομα του στα τούρκικα σημαίνει κυματισμός . Λόγω των απέραντων δυνατοτήτων /κυματισμών της φωνής του. Καλή μας ακρόαση