Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΦΡΟΙ
του Χάρη Κατσιμίχα
Τον Η. Πετρόπουλο τον γνώρισα
όπως όλοι μας, από τα βιβλία του.
(Το «Εγχειρίδιο του Καλού Κλέφτη»,
τα «Ρεμπέτικα τραγούδια»,
τα «Καλιαρντά» κλπ) Ήταν η εποχή
που σπούδαζα στο Πάντειο,
αρχές του 70.
Έμελλε όμως, να τον γνωρίσω
και προσωπικά, στα τέλη του 70,
στο Δ. Βερολινο (του τείχους)
όπου, αυτός, όντας προσκεκλη-
-μένος από το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» (τμήμα Συγκρι-
-τικής λογοτεχνίας και Λαογρα-
φικων σπουδων) ήρθε από το
Παρίσι για να μας μιλήσει
σχετικά με το βιβλίο του,
«Ρεμπέτικα τραγούδια»
Έλα, όμως που το επίσημο ΚΚΕ
θεωρούσε τον Πετρόπουλο
Aναρχικό/Περιθωριακό και
τα Ρεμπέτικα τραγούδια
«παρακμιακή τέχνη» ΄;
Οπότε, εκείνο το βράδυ η ΚNΕ-
-Βερολίνου κατέφθασε στο χώρο
(εν σώματι!) και με πολύ άσχημες διαθέσεις. Διάλεξη; Όχι μόνο δεν
τον άφησαν (ούτε κατά διάνοια) να
κάνει, αλλά ούτε καν μια σκέψη
του να ολοκληρώσει
Ήταν μια σκέτη κόλαση.
Τελικό , αποχώρησαν κατευχαριστημένοι από το «κατόρθωμα» τους και έτσι
(άδοξα) έληξε μια επιστημονική
ομιλία, που στην πραγματικότητα
δεν έγινε ποτέ.
Μέσα στην άδεια αίθουσα, βρέθηκα
να τον ευχαριστώ εγώ (& δύο τρεις άλλοι) και να του ζητάμε συγνώμη
για την ελεεινή συμπεριφορά των Σταλινικών, οι οποίοι είχαν από ώρα αποχωρήσει (έτσι ακριβώς όπως
είχαν προσέλθει) Εν σώματι!
Το θάρρος του ήταν απίστευτο.
Ήταν (κυριολεκτικά) μόνος του,
απέναντι σε 150 αφιονισμένους,
όμως το μάτι του δεν τάραξε!
Χριστό δεν καταλάβαινε,
ο μπαγάσας.
Πέρασαν πολλά χρόνια
(για την ακρίβεια, 50)
Ο Πετρόπουλος
και το έργο του,
ακόμα
αγαπιούνται!
Aκομα
διαβάζονται!
Και οι Σταλινικοί ;
Αυτούς,
τους έπιασε απ’ το σβέρκο
η ζωή και τους χτύπησε
χάμω σα χταπόδια.
Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά
τους πέταξε και τίποτα
από δαύτους δεν απόμεινε.
Κι ούτε κανένας τους θυμάται.
Γιατί ;
Γιατί έτσι
ήταν το σωστό.
Έτσι έπρεπε να γίνει !!
/Χάρης/
Ο Ηλίας Πετρόπουλος στο καφενείο του Κίτσου Τσιτσάνη στα Τρίκαλα, την 25/8/1973 Lifo.
Γιάννης Παπαϊωάννου, Ηλίας Πετρόπουλος (15/5/1967) Lifo
Ο Ηλίας Πετρόπουλος μπροστά από τη χαμοκέλα του μεγάλου σμυρνιού τραγουδιστή Κώστα Νούρου (Κοκκινιά 9/8/1972 Lifo
imaginistes 