ΑΝΑΣΤΑΣΗ
γράφει η Βιτάλια Ζίμμερ
Πυρετός επικρατεί στα σπίτια μας για την Ανάσταση και το Πάσχα. Ακολουθούμε τις παραδόσεις που επιβάλουν μια καταπόνηση για όλους. Όλοι κάνουν κάτι. Κανείς δεν κάθεται. Τα παιδιά είναι στον αυτόματο πιλότο.
Οι κληματόβεργες είναι συγκεντρωμένες. Το κλάδεμα του αμπελιού τον Μαρτη δίνει το καύσιμο για το Πάσχα. Οικολογία, οικονομία από τότε που οι άνθρωποι δεν γνώριζαν τους σύγχρονους τεχνικούς όρους.
Το βράδυ στην Ανάσταση. Φοράμε τα καλά μας και πάμε. Για κάποιους είναι η μοναδική επίσκεψη στην εκκλησία μέσα στη διάρκεια των 365 ημερών.
Τι κάνει την Ανάσταση να ξεχωρίζει όμως;
Είναι η τσάντα, τα μαλλιά, τα νύχια, τα κοστούμια; Τι είναι τελικά;
Είναι μια διαδικασία όλο αυτό και η Ανάσταση είναι η έξοδος από την μιζέρια και την φτώχεια, γιατί κατά το παρελθόν το κρέας και το πλούσιο τραπέζι ήταν σπάνια. Το καλό ρούχο ήταν στην άκρη για την Ανάσταση και το πανηγύρι του χωριού.
Είναι η ευκαιρία να μιλήσουν οι τσακωμένοι. Είναι η ευκαιρία να δείξεις έλεος και να συγχωρέσεις ανθρώπους.
Όλοι εμείς γινόμαστε μια αναπαράσταση του παρελθόντος, στέλνοντας μήνυμα στους νεκρούς ότι χάρη σε εκείνους δραπετεύσαμε από την φτώχεια.
Η Ανάσταση είναι μια οικουμενική γιορτή αλλά περνάει μέσα και από εμάς. Είναι η αμφίδρομη σχέση του τελετουργικού με το κοινό. Χωρίς εμάς δεν υπάρχει Ανάσταση.
Το ίδιο ισχύει και για το Πέρασμα, του οποίου η λέξη Πεσαχ κατέληξε ως Πάσχα στην γλώσσα μας. Είναι το πέρασμα στην καλοσύνη, παρόμοιο και ίδια ισχυρό μήνυμα με αυτό της Ανάστασης. Κάθε Εβραίος μετά το πέρασμα του Αγγέλου περνάει απέναντι στη Γη της επαγγελίας, που μόνο εύφορη δεν ήταν. Άρα ο συμβολισμός αφορά κάτι άλλο. Την ψυχή μας, την καλή μας καρδιά για μια ζωή χωρίς έριδες και πολέμους. Το Πεσαχ είναι η γιορτή της επιβίωσης χάρη στη θυσία του αμνού. Παίρνεις μια ζωή, βάφεις με αίμα την εξώπορτα και σώζεις πολλές ζωές.
Το επίκεντρο των εορτών παραμένει ο Άνθρωπος με τα ελαττώματα του, τις αμαρτίες του και τα αδικήματα ή ακόμα και τα εγκλήματα. Η τελειότητα του ανθρώπου είναι οι ατέλειες του.
Χωρίς τον Άνθρωπο δεν υπάρχει τίποτα.
Καλή Ανάσταση, καλό Πάσχα, καλό Πεσαχ.
Andrea Mantegna : T the Resurrection (περίπου 1459) – Musée des beaux-arts de Tours: Αυτός ο πίνακας απεικονίζει την ανάσταση του Ιησού Χριστού με μια αίσθηση δυναμικής ενέργειας και πνευματικής δύναμης. Φημίζεται για την προτομή και τη δραματική σύνθεσή του.
imaginistes 