Κ.Π. Καβάφης…«Μονοτονία»
Την μιά μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι –
οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.
Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.
Donatella Marraoni
Η ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη
…Πέρα από την Αλεξάνδρεια και την Αγγλία, ο ποιητής γνώρισε τη Γαλλία, την Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη, ενώ έζησε για ένα διάστημα και εκεί. Κοσμογυρισμένος όπως ήταν, όταν ήρθε σε επαφή με τον κόσμο της ποίησης, ο Κωνσταντίνος Καβάφης κατάφερε να τον εμπλουτίσει με τεχνικές και εικόνες που μέχρι τότε κανείς άλλος δεν είχε επιδιώξει.
Κύριο γνώρισμα της ποίησης του Καβάφη είναι η πρωτοποριακή μορφή, η ιδιότυπη γλώσσα με μείγμα καθαρεύουσας, δημοτικής και ιδιωματικά στοιχεία της Κωνσταντινούπολης, ενώ ο ίδιος ο ποιητής είχε κατατάξει τα ποιήματά του σε τρεις κατηγορίες, τα ιστορικά, τα φιλοσοφικά και τα ηδονικά ή αισθησιακά.
Ο Καβάφης χρησιμοποιούσε συχνά συμβολισμούς και καταπιανόταν με φιλοσοφικά θέματα αλλά και με ήρωες βγαλμένους από την ιστορία και τη μυθολογία, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που άφηνε την πένα να βουτήξει στην καρδιά του και να γράψει ποιήματα πιο ρομαντικά και ερωτικά, τα οποία βέβαια στην πλειοψηφία τους δεν αναγνώρισε ως επίσημο μέρος του έργου του.
Μέχρι και τον θάνατό του, ο Καβάφης ολοκλήρωσε 266 ποιήματα, από τα οποία τα 154 είχε αναγνωρίσει και τα 37 είχε αποκηρύξει ο ίδιος, ενώ 75 βρέθηκαν ολοκληρωμένα μετά τον θάνατό του και χαρακτηρίστηκαν «Κρυμμένα».
Στις 29 Απριλίου του 1933, την ημέρα που έκλεινε 70 χρόνια πάνω στη Γη, ο Κωνσταντίνος Καβάφης έχασε την άνιση μάχη που για χρόνια έδινε με τον καρκίνο του λάρυγγα και έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας όμως πίσω του μία σπουδαία λογοτεχνική παρακαταθήκη και γράφοντας με ανεξίτηλα γράμματα πολλές σελίδες στην ιστορία της ποίησης…
imaginistes 