Το κουλούρι του Ψυρρή

του Μιχάλη Δήμα

 

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2025. Πρέπει να μπήκε στην Ομόνοια, τελευταίο βαγόνι. Είχα μισόκλειστα τα μάτια. Δεν τον είδα. Μέχρι που μια ευωδία από φρεσκοψημένο κουλούρι μoύ χτύπησε τη μύτη, λες και ο συρμός περνούσε έξω από κάποιους Κουλουράδες. Ο πλανόδιος πωλητής, κατέβαινε Μεταξουργείο, όπου και γω. Σηκώθηκα για την αποβίβαση. Ήτανε μπροστά μου. Φορτωμένος με μια κούτα κουλούρια κρεμασμένη στον έναν ώμο, την πτυσσόμενη βάση, που θα την τοποθετούσε, το πάνινο καρεκλάκι του κι αυτό πτυσσόμενο, κρεμασμένα στον άλλο του ώμο. Μπροστά αυτός πίσω εγώ σαν μαγνητισμένος από την μυρωδιά. Παίρνουμε τις κυλιόμενες και βγαίνουμε στο φως. Εκεί πρόσεξα πως η κούτα έγραφε: ΤΟ ΚΟΥΛΟΥΡΙ ΤΟΥ ΨΥΡΡΗ. Τον πλησιάζω.

–Φρέσκα πρέπει να είναι.

-Φρεσκότατα.

-Που τα πουλάς;

-Στη λαϊκή που γίνεται στον παραπάνω δρόμο.

-Θα μου δώσεις δύο;

-Kαι το ρωτάς;

Βρήκε πελάτη ο πλανόδιος, πριν την επίσημη έναρξη των πωλήσεων και η συναλλαγή έγινε στο πόδι πάνω στο πεζοδρόμιο.

 Ελπίζω να του έκανα καλό σεφτέ…