Μια ημέρα βροχερή….

Του Αντώνη Παρασκευόπουλου 

 

Τα δάκρυα της γέμισαν το πεζοδρόμιο,

την ρωτώ ”γιατί το κάνεις;”

μου απαντά ”εδώ δεν φτάνεις,

το να πετάς ψηλά είναι προνόμιο”.

—

Βλοσυρός την ματιά της αναζητώ,

διψώ για την απάντηση της,

απρόσμενο δώρο η συνάντηση μαζί της,

Στέκει το χείλι της ακούνητο κι ωχρό.

—

Σαν πέρασε ώρα πολλή

με το μονότονο τραγούδι της γεμάτη,

κατάλαβα πως είναι αυταπάτη,

να ανεβαίνω του σπιτιού της το σκαλί.

 

Πηγή: https://www.fractalart.gr/mia-imera-vrocheri/