για το βιβλίο μας

Δεν είχα ποτέ καμία ιδιαίτερη σχέση με την Αθήνα. Έχοντας συνηθίσει στη Θεσσαλονίκη να βλέπω από παντού θάλασσα δεν μου άρεσε και πολύ σαν πόλη -με εξαίρεση συγκεκριμένα σημεία. Έχω, βέβαια, ξεχωριστές αναμνήσεις από τις επισκέψεις μου εκεί με εντονότερη μια βόλτα -με όχι πολύ καλή κατάληξη- κάπου κοντά στον Πειραιά. Όλες τους, όμως, ήταν πάντα κάπως αποσπασματικές.

Η πιο στέρεη, συνεκτική και ανθεκτική στον χρόνο σχέση που έχτισα με κάτι από την Αθήνα είναι αυτή με τους imaginistes, μια ομάδα ανθρώπων που αρχικά ξεκίνησε σαν μια παρέα από το Μπραχάμι που ήθελε να κάνει το κέφι της και με τα χρόνια εξελίχθηκε σε μια πολυπληθή, πολυσυλλεκτική κοινότητα, τα μέλη της οποίας, αν και διασκορπισμένα σε χίλια δυο μέρη της Ελλάδας και του κόσμου, παράγουν τον πολιτισμό της γειτονιάς. Αυτόν που έχει χαθεί εδώ και καιρό εξαιτίας της πυκνής καθημερινότητας.

Τους γνώρισα τον Δεκέμβριο του 2019, τους έμαθα καλά μέσα στον κορονοϊό, τότε που όλα για όλους κρέμονταν από μια κλωστή. Ό,τι είχε ανάγκη η ψυχή του καθενός το έβρισκε στο site και τις σελίδες της ομάδας: εκπομπές διαδικτυακού ραδιοφώνου, εκφραστικές αναγνώσεις, λογοτεχνικά αποσπάσματα, κινηματογραφικές κριτικές και προτάσεις και πολλά άλλα.

Αυτή η υπέροχη ομάδα δημοσίευσε τον πρώτο της συλλογικό τόμο με τίτλο «Το Μπραχάμι αλλιώς – ιστορίες από τους imaginistes». Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει κείμενα ανθρώπων που χώρεσαν, ο καθένας με τον τρόπο του, στη μεγάλη αγκαλιά του Μπραχαμίου. Νιώθω πολύ μεγάλη τιμή που συμπεριέλαβαν στο συλλογικό αυτό έργο δύο δικά μου πεζογραφικά κείμενα και ένα ποιηματάκι που είχε γραφτεί τον Οκτώβριο του 2020 με αφορμή τον τραγικό θάνατο δύο παιδιών 15 και 17 ετών εξαιτίας του μεγάλου σεισμού στη Σάμο.

Ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάνω στον εμπνευστή του εγχειρήματος, την ψυχή της παρέας, τον αγαπημένο φίλο Χρήστο Πιπίνη. Χωρίς εκείνον τίποτε από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει. Του χρωστάμε όλοι μας περισσότερα από όσα μπορούν να χωρέσουν σε μια δημοσίευση.

Και στα επόμενα, λοιπόν! Μέχρι τότε, παραφράζοντας τα λόγια του Μπραχαμιώτη φίλου Χάρη Κατσιμίχα -κείμενα του οποίου περιλαμβάνονται στον συγκεκριμένο τόμο-, θα πηγαίνουμε πάντα όπου πάνε οι φίλοι μας!