…πριν την αλλαγή του χρόνου
της Μαριαλένας Γκογκίδη
Με τον στολισμό του δέντρου ξεκινά μια αντίστροφη μέτρηση, για κάποιους αυτή σηματοδοτεί μια γλυκιά ανυπομονησία, γλυκύτερη και από την αύρα των πιο γιορτινών ημερών, αφού η προσμονή είναι πάντα μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη. Για άλλους μπορεί να μη σημαίνει και τίποτα πέρα από την ανάγκη για μερικές ημέρες ξεκούρασης και χαλάρωσης, έπειτα από ένα απαιτητικό φθινόπωρο. Την έναρξη της εορταστικής περιόδου σηματοδοτεί το αντάμωμα με τα αγαπημένα πρόσωπα, αυτά που μένουν μακριά και η άφιξη τους είναι από μόνη της μια γιορτή ασχέτως περιόδου. Όλα γίνονται πιο ελαφριά τη στιγμή που οι άνθρωποι αγκαλιάζονται βιαστικά στις αφίξεις του αεροδρομίου, γιατί πρέπει να φορτώσουν άρον άρον, μη τυχόν και τους γράψει η τροχαία. Στη διάρκεια της επιστροφής προς το σπίτι προσπαθούν ορμητικά να χωρέσουν στο αυτοκίνητο τα νέα του ταξιδιού και επαναλαμβάνουν όσα τελευταία έχουν ειπωθεί και τηλεφωνικά τις προηγούμενες ημέρες. Με την άκρη του ματιού και ενώ οδηγεί, ο ένας λαχταρά να παρατηρήσει τα πάντα επάνω στον άλλον, τον επισκέπτη, όσα έχουν μείνει ίδια και όσα έχουν αλλάξει. Το μάτι του πέφτει στο καινούργιο παντελόνι ή τα καινούργια παπούτσια και κάνει ενθουσιασμένος ένα κομπλιμέντο, ενώ ο άλλος απαντά σε ερωτήσεις για την τιμή του νέου αποκτήματος, για την υφή του και τους ενδυματολογικούς συνδυασμούς που μπορεί να κάνει με αυτό. Αμέσως μετά ξεκινά η 100η άτυπη συζήτηση για το ποιες έξοδοι θα κανονιστούν τις επόμενες ημέρες.
Σύντομα η διαδρομή προς το σπίτι έχει ολοκληρωθεί και η κούραση παγώνει τον σχεδιασμό για την επομένη. Από το πρώτο κιόλας πρωί, ακόμα και αν τρέχουν ακόμη μερικές υποχρεώσεις ρουτίνας, η καθημερινότητα όλων οργανώνεται γύρω από τα δεδομένα του επισκέπτη. Ο χρόνος πια τρέχει για αυτόν και προς αυτόν. Προετοιμάζονται οι πρώτες προσωπικές λίστες για ψώνια και δώρα, οπωσδήποτε το ακριβότερο θα είναι για τον ακριβοθώρητο επισκέπτη. Κανονίζεται η πρώτη έξοδος με όλη την παρέα, αλλά και αυτή δεν φτάνει. Θα έρθει και μια επόμενη που κανείς δεν υπολόγιζε, αλλά όλοι βαθιά μέσα τους ήξεραν πως θα πραγματοποιηθεί κι κάθε επόμενη θα είναι πιο ανεπίσημη από την Χριστουγεννιάτικη ή την Πρωτοχρονιάτικη έξοδο και θα κρύβει τις δικές της εκπλήξεις. Οι φίλοι βλέπονται ξανά και ξανά, αυτοί που μόνοι τους γίνονται νοσταλγοί και όλοι μαζί βασιλιάδες. Θα πάνε για φαγητό, θα πάνε για ποτό, θα βγουν για έναν καφέ και θα γνωρίσουν το πρώτο μωρό που γεννήθηκε στην παρέα και θα σχολιάσουν πόσο πολύ μοιάζει στον γονιό φίλο τους εκφράζοντας καυστικά μια ανησυχία για το τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον του παιδιού. Θα γελούν με τα υποκοριστικά θείου και θείας που πιθανώς θα χρησιμοποιεί στο μέλλον το παιδί για τον καθένα τους. Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου θα μαζευτούν οι φίλοι σε ένα ζεστό σπίτι, θα καθίσουν στους καναπέδες και στις καρέκλες που έκτακτα τοποθετήθηκαν από αλλά δωμάτια στο σαλόνι. Θα αρχίσουν να τσιμπολογούν τυριά από ένα μεγάλο ξύλινο πλατό και σε μια γάστρα θα σιγοψήνεται μια σπάλα με πατάτες που θα σερβιριστεί με μουστάρδα και μπόλικη ρωσική. Το κρασί θα ρέει άφθονο και ίσως σπάσει κάποιο από τα κρυστάλλινα ποτήρια που για δεκαετίες φυλάγονται σα κόρη οφθαλμού στον μπουφέ από τη γιαγιά του οικοδεσπότη.
Στο μπαλκόνι τα λαμπάκια θα καίνε μαρτυρώντας το γιορτινό κλίμα στο εσωτερικό του σπιτιού. Οι περαστικοί θα χαμογελούν που ο κόσμος χαίρεται και θα ανυπομονούν να βρεθούν σε ένα σαλόνι από όπου θα βλέπουν άλλα λαμπάκια να φεγγίζουν. Θα ανάψει ενδεχομένως για πρώτη φορά το τζάκι, αρκεί να μην έχει νοτιά. Οι καπνιστές αραιά και πού θα βγαίνουν στο μπαλκόνι, γιατί το σπίτι είναι φρεσκοβαμμένο και κανείς δεν θέλει να κιτρινίσουν οι τοίχοι. Θα στέκονται για μερικά λεπτά μόνοι στο κρύο μπαλκόνι, δίπλα από μια κατσαρόλα με τα ντολμαδάκια που περίσσεψαν από προχθές, αλλά δεν χωρούσαν στο ψυγείο και έμειναν έξω στο κρύο που κάνει καλύτερη ψύξη από τον ηλεκτρισμό. Θα παρακολουθούν τις αδέσποτες γάτες που τώρα θα τρέχουν να κρυφτούν κάτω από αυτοκίνητα με ακόμη μεγαλύτερη βιασύνη, αφού ξέρουν ότι η φωταγώγηση κάνει όλες τους τις κινήσεις περισσότερο ορατές. Θα ακούν μουσική, αυτήν της παρέας και όχι εκείνη που προτιμούν να ακούν μόνοι. Θα τσουγκρίσουν ξανά, θα ευχηθούν τα προφανή, αλλά δεν θα ομολογήσουν φανερά αυτά που τους λείπουν πιο πολύ. Θα αγκαλιαστούν και σίγουρα θα σκεφτούν αυτούς που παλαιότερα ανυπομονούσαν να αγκαλιάσουν στην αλλαγή του χρόνου, αλλά φέτος δεν μπορούν, γιατί η πραγματικότητα δεν δικαιολογεί ούτε το δικαίωμα στην κρυφή επιθυμία.
Ώρες μετά που πέρασαν σαν δευτερόλεπτα, ο χώρος μπροστά από την εξώπορτα θα αρχίσει να αδειάζει από τα παρατημένα παπούτσια. Ο οικοδεσπότης θα μείνει σε λίγο, κάπου στο ξημέρωμα, μόνος δίπλα στο αναμμένο δέντρο αγναντεύοντας τις αντανακλάσεις του στο πεντακάθαρο τζάμι που γυάλισε με ferry και εφημερίδα ενόψει εορτών. Οι στοίβες με τα άπλυτα πιάτα και τα ποτήρια δεν τον αποθαρρύνουν, αντίθετα χαμογελά που κάθε χρόνο πλένει τον ίδιο αριθμό και όχι λιγότερα. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Θα νιώθει χαρούμενος με τη χαρά των άλλων, ειδικά με του επισκέπτη. Θα πέσει για ύπνο το πρωί και θα ονειρευτεί ότι μεθαύριο δεν πηγαίνει τελικά
Οι στοίβες με τα άπλυτα πιάτα και τα ποτήρια δεν τον αποθαρρύνουν, αντίθετα χαμογελά που κάθε χρόνο πλένει τον ίδιο αριθμό και όχι λιγότερα. Τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Θα πέσει για ύπνο το πρωί και θα ονειρευτεί ότι μεθαύριο δεν πηγαίνει τελικά στο αεροδρόμιο, αυτή τη φορά στις αναχωρήσεις.
imaginistes 
Σχολιάστε