Μήτσος Παπανικολάου…»Βραδινοί Θάνατοι»

Να κι ο χειμώνας που’ χει φτάσει
Και σκοτεινιάζει πριν βραδιάσει,

Και σκοτεινιάζει μες στην πόλη,
Στη φύση και στη ζήση μου όλη

Να και το βράδυ πού’ χει πέσει
Και κόβει τη ζωή στη μέση,

Και κόβει την ζωή στα δύο
Με το βοριά και με το κρύο

Να κι η καρδιά μου που στο τζάκι
Θ’ αράζει σαν το καραβάκι,

Που από ταξίδια ωραία φτάνει
Και ναυαγεί μες στο λιμάνι.

Ναυαγισμένοι πλάι στο τζάκι
Με την καρδιά μας καραβάκι,

Πως θα μπορέσουμ’ εμείς τώρα
Με το βοριά και με τη μπόρα

Να ξαναρχίσουμε τα ίδια
Των αναμνήσεων τα ταξίδια;