à la carte

-Περίμενε! Μη φεύγεις μπροστά! Θέλω να δω τον Επιτάφιο. Το μαγαζί δίπλα είναι και τα παιδιά έχουν κρατήσει τραπέζι.

Κοντοστεκόμαστε στη γωνία στα Ψαροπλιά περιμένοντας τον Επιτάφιο που επιστρέφει στην εκκλησία του μετά τη γύρα στους δρόμους της Άρτας. Ο τελευταίος απ’ ότι ακούω να λένε. Οι άλλοι είχαν ήδη ολοκληρώσει την περιφορά τους  και το χριστεπώνυμο πλήθος που τους ακολουθούσε είχε ξεχυθεί στα καταστήματα εστίασης της πόλης.

-Ήταν και η Υπουργός μας στην περιφορά. Σχολιάζουν από δίπλα.

Ο Επιτάφιος ξεπροβάλλει απ’ το στενό του ΟΤΕ. Μπροστά η φιλαρμονική παιανίζει πένθιμα, ακολουθούν τα πιτσιρίκια κρατώντας όλο σοβαρότητα λάβαρα και εξαπτέρυγα, οι παπάδες με τα θυμιατά και τις ψαλμωδίες, ο ανθοστολισμένος επιτάφιος και κάμποσοι πιστοί με τις λαμπάδες στα χέρια.

Δεξιά και αριστερά εκατοντάδες κάθονται στις ασφυκτικά γεμάτες καφετέριες και τα ουζάδικα της κάτω μεριάς της πλατείας, πίνουν, φλερτάρουν, σκεπάζουν με τις φωνές τους πένθιμες μουσικές και ψαλμωδίες.

Για μια στιγμή, σαν να δίνεται ένα σύνθημα, σηκώνονται όλοι όρθιοι, η βοή καταλαγιάζει, κάμποσοι σταυροκοπιούνται και μόλις περάσουν οι παπάδες που λοξοκοιτάζουν βλοσυρά επιστρέφουν συντονισμένα στις καρέκλες, στα τσίπουρα και τις κουβέντες για να πάρουν τη σκυτάλη και να επαναλάβουν το ίδιο οι του επόμενου μαγαζιού.

Λίγο μετά στο πατείς σε πατώ μεζεδοπωλείο η νεαρή σερβιτόρα δηλώνει όλο σοβαρότητα ότι δεν έχουν λόγω ημέρας κρεατικά οπότε όλοι πέφτουμε στα γεμιστά καλαμάρια, τις σουπιές, τη φάβα, τις γαριδομακαρονάδες και τα κρασιά.

Θρησκεία αλά καρτ, μονά ζυγά δικά μας και όσο να προσπαθούν μερικοί να μας γυρίσουν στο Μεσαίωνα τζάμπα κοπιάζουν καθότι τα έχουν ψιλογραμμένα οι περισσότεροι. Και οι «θρησκευόμενοι» και οι «άθρησκοι».

Καλή Ανάσταση λοιπόν,

και όπως λέει και το τραγουδάκι των μαθητικών μας χρόνων:

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά
μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
και ξανά προς τη δόξα τραβά (τραβά, τραβά)
και ξανά προς τη δόξα τραβά!