Foxy Lady’s style…14 – Ο Άνθρωπος που πούλησε τον κόσμο

της Εύας Ζευγουλά

Ποιός είναι αυτός και γιατί;

Ο David Bowie που πονάει ακόμα για την Hermione, τη μοναδική γυναίκα που ερωτεύτηκε τρελά, τόσο ώστε να πέσει στην πρέζα για να την ξεπεράσει… ο ίδιος δηλώνει ότι αυτός είναι ο πιο σχετικός με ναρκωτικά δίσκος που έχει βγάλει….

 

Ο David Bowie που ό,τι και να κάνει δεν περνά στο κοινό – με εξαίρεση την επιτυχία του Space Oddity, που ΔΕ μπορεί ούτε να απολαύσει ούτε και να εκμεταλλευτεί χωμένος και χαμένος στα βαθιά σκοτάδια της πρέζας.

Μια περίοδος για την οποία αρνείται να μιλήσει… μια περίοδος που για να την παλέψει ξεκινά να φτιάχνει και να υιοθέτει περσόνες…

Ο Άνθρωπος που πούλησε τον Κόσμο είναι το πιο εγωιστικό, οργισμένο και μυστικιστικό άλμπουμ του Bowie όπως το χαρακτηρίζει ο Μανώλης Νταλούκας στο βιβλίο του Αποκαλύψατε τον Ντέηβιντ Μπάουι…

Ο Άνθρωπος που πούλησε τον Κόσμο ψάχνει το Θεό για να ουρλιάξει στο τέλος: ΜΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ ΘΕΟΥΣ ΠΛΕΟΝ!!!

Που είναι Madman και ΔΕ γουστάρει να γίνει Sadman, βολεμένος με αυτοκίνητο και σύζυγο, που πασχίζει να βοηθήσει και να φέρει στον ίσιο δρόμο ανθρώπους σαν αυτόν.

Που είναι…ΜΟΝΟΣ…αναγκαστικά, μια και κάνει βήματα προς τα πάνω, βήματα που δύσκολα ακολουθείς.

Που βλέπει – προβλέπει – προφητεύει τον εθισμό στο έγκλημα των βετεράνων του πολέμου του Βιετνάμ….

Που πουλάει την ψυχή του για να κατακτήσει τη…ΓΝΩΣΗ!

Τον προσπερνάς στη σκάλα κι αναρωτιέσαι αν είναι ζωντανός, νεκρός ή αν έχει απλά εξοριστεί στο χρόνο… ψιλοαγριεμένος από αυτό που βρίσκεις, σαν να βρίσκεις ένα χαμένο εαυτό, κάποιον που νόμιζες ότι γνώριζες κάποτε… Νόμιζα ότι είχες πεθάνει, μόνος, παλιά, πολύ πολύ παλιά….ωωωω, όχι… όχι εγώ… δεν ήρθε ακόμα ο θάνατος, δε θα έρθει για μένα ποτέ… αν μη τι άλλο… ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, αυτός που ποτέ δεν έχασε τον έλεγχο, που ποτέ δεν άφησε τη φαντασία του να τον πάει εκεί που έπρεπε!

Απ΄τη σκάλα, στον κόσμο… περιπλανιέται εξορισμένος επιστρέφοντας στον κόσμο… προσπαθώντας να βρει παρηγοριά στο γεγονός ότι κι άλλοι είναι σαν κι αυτόν… μα δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του και νιώθει άσχημα γι’ αυτό…

Πέρασε τη σκάλα όπως πέρασε κι ο Robert Johnson τα Σταυροδρόμια…κι ο νέος άνθρωπος ο Ζiggy Stardust κοιτάζει κλεφτά τον Άνθρωπο που Πούλησε τον Κόσμο πιστεύοντας ότι αυτός ο παλιός εαυτός είχε πεθάνει καιρό πριν… ω,οχι… οχι εγω… εγω ποτέ δεν έχασα τον ελεγχο! Ποτέ δεν ξέχασα ποιος είμαι, απλά πούλησα τον κόσμο κάνοντας τους να πιστεύουν ότι έγινα κάποιος άλλος και η αλήθεια είναι ότι το έβρισκα αστείο…

Περάσαμε τη σκαλα, μιλησαμε για το τότε και το πώς αν και δεν ήμουν εκει,ειπε πως ήμουν φίλος του, πράγμα που μου έκανε έκπληξη. Μίλησα στα μάτια του “νόμιζα ότι πέθανες ολομόναχος, καιρό πολύ καιρό πριν” “Ω,οχι εγω! Εγω ποτέ δεν έχασα τον ελεγχο!Εισαι πρόσωπο με πρόσωπο με τον… Άνθρωπο που Πούλησε τον Κόσμο!”

Γέλασα και του’σφιξα το χέρι κι έφυγα για το σπίτι. Έψαξα για τρόπο και τόπο και περιπλανιόμουν για χρόνια και χρόνια. Έριχνα κλεφτές ματιές στα εκατομμύρια που μαζεύονταν εδώ “Πρέπει να πεθάναμε ολομόναχοι, καιρό, πολύ καιρό πριν. Ποιός ξέρει; Όχι εγώ… Εμείς ποτέ δε χάσαμε τον έλεγχο. Είσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τον άνθρωπο που πούλησε τον κόσμο…”