Κάντο όπως ο Jonathan…

της Χριστίνας Μαργαρίτη

Άνθρωπε, τι κοιτάς… πέτα αυτό το λαχταριστό σαντουιτσάκι που μασουλάς, να το κάνω μια χαψιά και εάν είσαι έτοιμος, θα σου διδάξω το πώς να πετάς Ελεύθερα…
Μωρέ δεν έχω την σούπερ εμφάνιση όπως ένα γεράκι ή την χάρη ενός κολιμπρί, είμαι στραβοκάνης και σταχτής, ή δε φωνή μου… αηδόνι δεν με λες.. καλύτερα κλείσε τα αφτιά σου… Άσε που έχει βγει βρώμα ότι είμαι ένας λεχρίτης που ψάχνω για φαί όλη μέρα-λες και τα περιστέρια είναι καλύτερα, μη κουτσουλήσω- και το χειρότερο πως βαρέθηκα να ψάχνω για αποφάγια ακολουθώντας τα πλοία και πως άραξα στο νέο μου Βασίλειο, στις χωματερές… Φίλε, μην πιστεύεις τίποτα είναι όλα σκευωρίες!

Ο πρώτος μου ξάδερφος, ο Αγησίλαος , σας δίδαξε την καθαριότητα, «Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές»

Και το μήνυμα του ελήφθη.. από μερικούς ευσυνείδητους που παίρνουν τα σκουπίδια τους φεύγοντας από την παραλία και από μερικούς, κορόιδα μάλλον, που μαζεύουν κατά καιρούς τα σκουπίδια κάποιων έξυπνων, μάλλον …

Δεν θα σε κουράσω Φίλε, έχω και ταξίδι να κάνω στο άγνωστο με βάρκα την Ελπίδα και συ το ίδιο, να γυρίσεις στο σπιτάκι σου… Θα σου σπικάρω δυο λογάκια γιατί σε έκοψα καλό παιδί, με τάισες κιόλας…
Έκανα κάτι δοκιμαστικές πτήσεις μόνος μου, το έψαξα λίγο το θέμα και κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:

«Μπορούμε να ξεπεράσουμε την άγνοια, μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας σαν όντα ξεχωριστά, έξυπνα και επιδέξια. Μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι! Μπορούμε να μάθουμε να πετάμε!».

Να πιστέψεις στις δυνατότητές σου Φίλε μου, να χεις κίνητρα στη ζωή για να την ΖΕΙΣ και να αναζητάς, την Αλήθεια με το καλύτερο πέταγμα σου.

«Δεν θέλω τιμές. Δεν επιθυμώ να γίνω αρχηγός. Θέλω μόνο να μοιραστώ ότι ανακάλυψα, να δείξω τους ορίζοντες που απλώνονται μπροστά μας».

Αυτό μας έφαγε στο κοπάδι, όλα τα γλαρόνια το παίζουν εξυπνοπούλια … «..μη φας έχουμε γλαρόσουπα» τους την λέω καμιά φορά και γίνεται της μουρλής… Ντε και καλά να ναι όλοι αρχηγοί… ο Αρχηγός εμπνέει Φίλε μου, δεν επιβάλει το αρχιγιλίκι…

«Διαλέγουμε τον επόμενό μας κόσμο μέσα από τα όσα μαθαίνουμε σε τούτον. Αν δεν μάθεις κάτι, τότε ο επόμενος θα είναι όμοιος με τούτον, με τους ίδιους φραγμούς και τα ίδια ασήκωτα βάρη που θα πρέπει να ξεπεράσεις».

Εδώ είναι και λίγο μεταφυσικό, λίγο καρμικό το ζητηματάκι… για να στο κάνω λιανά ο παθών μαθών… και αυτό που πρέπει να μάθετε εσείς οι Άνθρωποι είναι να μάθετε να αγαπάτε βρε ζωντόβολα!!! Όλα τα πλάσματα του κόσμου τούτου αυτό προσπαθούμε να σας δείξουμε, μα με χάδια, μα με άναρθρες κραυγές, να μάθετε να Αγαπάτε… τον εαυτό σας πρωτίστως… -ξεκινήστε με αυτό-και βλέπουμε και παρά πέρα…
Πώπω Φίλε, πέρασε η ώρα… πάω να ρίξω κάνα ματς με το κοπάδι και μετά θα κουρνιάσω σε κανά βράχο… και σκέψου αυτά που σου έκραξα –τόση ώρα ξελαρυγγιάστηκα- να τα θυμάσαι…. Γειά σου Φίλε και μην ξεχνάς

«Βλέπει μακρύτερα εκείνος ο γλάρος που πετάει ψηλότερα»
Αποσπάσματα από το βιβλίο RichardBach «O Γλάρος Ιωνάθαν»