Θου, Κύριε! 21 – Δελφίνι, δελφινάκι

«Καλός Πολίτης» Ανερμάτιστε

από τον Ανερμάτιστο

Χελόου ιματζινίστες!

Τί μου κάνετε; Ελπίζω να είστε καλά και να απολαύσατε κάθε στιγμή από το καλοκαίρι που πέρασε.

Προσωπικά, μπορώ να σας ομολογήσω πως οι τελευταίοι μήνες αποτέλεσαν ένα μεταβατικό στάδιο. Ήτοι, ένα διάστημα το οποίο, με τα καλά και τα άσχημά του, με βοήθησε να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου.

Όπως λέει και το άσμα όμως, το καλοκαίρι έφυγε. Παρ’ όλα αυτά, εμείς παραμένουμε εδώ, πιστοί στο ραντεβού μας για δεύτερη συνεχή σεζόν.

Βέβαια, όπως ήταν φυσικό, από την παρέα μας δε θα μπορούσε να λείπει το στολίδι αυτής της στήλης, ο λατρεμένος Ελληναράς.

Έτσι, αφού έκανε τα μπάνια του, έλιασε την κορμάρα του και ήπιε τα κοκταίηλζ του στα διάφορα “μπιτσόμπαρα”(sic!) , ο αγαπημένος μας ήρωας επανέρχεται δριμύτερος, με ολόφρεσκες και σπαρταριστές περιπέτειες.

Για να μη σας κουράζω όμως, σταματώ την πολυλογία.

 

Όπως καταλαβαίνετε, μετά από τις απαραίτητες διακοπές του Ελληναρά στα διάφορα νησιά, έρχεται η ώρα της επιστροφής στη βάση. Μιας επιστροφής οδυνηρής, όχι τόσο για τον ίδιο, όσο για αυτούς που έχουν την ατυχία να επιβιβαστούν στο ίδιο πλοίο μαζί του. Και εδώ ξεκινά το πανηγύρι.

Αρχικά, ο φίλος μας έχει την ανάγκη να νιώσει οικεία, σαν στο σπίτι του, που λέμε. Έτσι, αφού απιθώσει την αρίδα και τα υπάρχοντά του σε 1 ή 2 θέσεις περισσότερες από αυτές που του αναλογούν και “τακτοποιηθεί” αναλόγως, βγαίνει μια βόλτα στο κατάστρωμα.

Σ’ αυτό το σημείο, έρχεται η στιγμή της αλήθειας. Βλέποντας το νησί να απομακρύνεται και τις μέρες των διακοπών να φτάνουν στο τέλος τους, ο φίλος μας πέφτει σε μια μίνι κατάθλιψη. Έτσι, σε μια προσπάθεια να τονώσει την πεσμένη του διάθεση, επιχειρεί μια ανασκόπηση των ημερών που πέρασαν.

Και ναι, καλά καταλάβατε. Η ανασκόπηση γίνεται φωναχτά, όσο χρειάζεται για να την “απολαύσουν” όλοι οι παρευρισκόμενοι.

Όσο για το περιεχόμενό της; Δεν είναι και πολύ δύσκολο να το θυμάται κάποιος. Έτσι κι αλλιώς, το λεξιλόγιο κάθε Ελληναρά που σέβεται τον εαυτό του περιλαμβάνει λιγοστές, τρέντυ φράσεις, οι οποίες επαναλαμβάνονται τακτικά. Για παράδειγμα:

– Τί λέει, πώς περάσατε;

– Άσε, φίλος, τα γαμήσαμε όλα!

– Σώπα ρε!

– Ναι ρε μαν, σου λέω! Πουτάνα όλα!

Έπειτα, αφού σιγουρευτεί ότι τον έχει ακούσει κι ο τελευταίος συνεπιβάτης του, ο αγαπημένος μας ήρωας επιστρέφει στο κάθισμά του για να αράξει, να ηρεμήσει μια στάλα, που θα λέγαμε και στο χωριό.

Έτσι, αφού καυχηθεί φωναχτά για τα ταξίδια που έχει κάνει κατά καιρούς (“Σιγά το κύμα, όταν πήγαινα στη Νίσυρο να δείς, 9 μπωφόρ!”) και γκρινιάξει για το μπριός που πήρε για να φαρμακώσει (Ευρωβλάχος γαρ), παρόλο που ήξερε πως θα το πληρώσει “παπορίσιο”, αρχίζει να νιώθει μια ελαφριά κούραση.

Όπως καταλάβατε, η ώρα του ύπνου έχει φτάσει. Βασικά, του δικού του ύπνου, γιατί στους υπόλοιπους θα τον βγάλει ξινό. Για την ακρίβεια, θα κάνει τα πάντα προκειμένου να βρει τη βολή του, αδιαφορώντας για τον περίγυρο.

Αρχικά, θα ενοχλήσει αυτόν που κάθεται από πίσω, γέρνοντας το κάθισμα του κατά 90 μοίρες, χωρίς να τον ρωτήσει. Άλλωστε, αυτές οι ευγένειες είναι για τους φλώρους. Στη συνέχεια, θα ενοχλήσει τους μπροστινούς, απλώνοντας την υπέρκομψη πατούσα του στο μέσο των 2 καθισμάτων (ωραία εικόνα, ε;)

Κι αν κάνεις πως παραπονιέσαι; Μαύρο φίδι που σε έφαγε!

Αφού σε λούσει με ατράνταχτα επιχειρήματα (“πλήρωσα εισιτήριο, φιλαράκι”), θα πάρει δραστικά μέτρα, ξαπλώνοντας κατά μήκος του διαδρόμου.

Έτσι, καταφέρνει αυτό που ήθελε από την αρχή. Δεν θα ενοχλήσει έναν και δύο, θα τους ενοχλήσει όλους.

Άλλωστε, αυτός δεν είναι ο σκοπός της ζωής του;

φιλιά!