Οι Τζακ και η μαγική φασολιά…από την ανάποδη! (ή αλλιώς: stairway to heaven)
της Μαίρης Σταθουλοπούλου
Μια “αλληγορική” ιστορία για τον ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ δημοτικό θερινό κινηματογράφο στο Μπραχάμι, τη σημασία της δημιουργίας του για τους πολίτες, αλλά και την αίσθηση που εισπράτουν οι δημότες για την αντίδραση της Δημοτικής Αρχής στο αίτημα…
Hector Apostolopoulos
Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μεγάλο χωριό ζούσε η οικογένεια των Τζακ. Απαριθμούσε πάνω από χίλια πρόσωπα, που το καθένα είχε τη δική του δουλειά στο χωριό. Δούλευαν από το πρωί που ο ήλιος ξημέρωνε, μέχρι το βράδυ που έδυε και προσπαθούσαν μαζί, τι να κάνουν λέτε …να φυτέψουν μια φασολιά!
Τώρα, τι το σπουδαίο είχε αυτή η φασολιά;! Ήταν μια φασολιά που, για να βλαστήσει, είχε ανάγκη το χώμα του συγκεκριμένου χωριού, τη δουλειά των χωριανών, την αγάπη και τη φροντίδα τους.
«Ε, και λοιπόν; Πολλές φασολιές υπάρχουν τριγύρω», λέγανε οι γκρινιάρηδες.
«Ναι, αλλά αυτή θα μεγαλώσει και σκαρφαλώνοντας στον κορμό της θα μπορούμε να βλέπουμε τ’ αστέρια από πιο κοντά, ν’ ακούμε τη μουσική από τα άλλα χωριά δυνατότερα, η χαρά στο χωριό θα μεγαλώσει και οι νέοι δε θα φεύγουν για να πηγαίνουν στις φασολιές των άλλων χωριών.», έλεγαν οι Τζακ.
«Μα, πού θα βρούμε το χώρο να τη φυτέψουμε;», είπαν οι γέροντες σοφοί του χωριού. «Το χώμα είναι άγονο και θέλει πολλή δουλειά! Το μόνο που υπάρχει είναι ο χώρος του σχολείου. Θα φυτέψετε τη φασολιά σε γλάστρα και ίσως χρειαστεί να τη μεταφέρετε από σχολείο σε σχολείο, έτσι ώστε να τη βλέπουν όλοι!»
Οι Τζακ άρχισαν να ανησυχούν ότι δεν τους έπαιρναν στα σοβαρά. Αν φύτευαν τη φασολιά σε γλάστρα, πόσο αυτή θα μπορούσε να μεγαλώσει; Και να μεγάλωνε, κάποια στιγμή θα χρειαζόταν μεταφύτευση, ίσως ακόμα και να έσπαγε η γλάστρα κατά τη μεταφορά από σχολείο σε σχολείο ή ακόμα κάποιοι να την έκλεβαν.
Το σκέφτηκαν από δω, το σκέφτηκαν από κει κι αποφάσισαν να δώσουν χρόνο στους γέροντες σοφούς να το σκεφτούν σοβαρότερα και να αποφασίσουν να βρουν χώρο για να φυτευτεί η φασολιά. Πόσο χρόνο;
Μέχρι το τέλος της σεζόν ήταν η σκέψη. Αν ο χρόνος περνούσε και τίποτα δεν είχε γίνει, οι Τζακ ήταν αποφασισμένοι να μεγαλώσουν τη φασολιά μόνοι τους. Είχαν αποφασίσει τι χρειάζεται για να βλαστήσει και τι ο καθένας τους θα μπορούσε να κάνει, ώστε αυτή να μεγαλώσει κι έτσι να σκαρφάλωναν όλοι στην πλάτη της.
Από εκεί θα έβλεπαν τα όνειρά τους στ’ αστέρια από πιο κοντά θα ψήλωναν τα κεφάλια τους αρκετές πήχες πάνω από το έδαφος, που το αγαπούσαν, βέβαια, μα πια δεν τους κάλυπτε: ήθελαν να μοιάζουν με τους χωριανούς των άλλων χωριών.
Έτσι, πολλοί επισκέπτες θα έρχονταν και στο δικό τους χωριό να θαυμάσουν τη μαγική φασολιά, τα πανηγύρια γύρω από αυτήν θα διαρκούσαν περισσότερο, ενώ κι άλλοι Τζακ θα προστίθεντο στη μεγάλη οικογένεια, προσφέροντας ο καθένας τις δικές του υπηρεσίες: τεχνικοί, μικροπωλητές, ηλεκτρολόγοι, σχεδιαστές δημοσίων χώρων, ηθοποιοί, όλη η καλλιτεχνική συντροφιά του χωριού… και όλοι θα καμάρωναν!
imaginistes 