Αντί σχολίου Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015. Στην εκπνοή του αυτός ο μήνας, μας αφήνει με μια περίεργη αίσθηση. Σα να μας τραβήξανε το χαλί κάτω από τα πόδια και όλες οι βεβαιότητες μας έγιναν καπνός. Μας αφήνει με μια γεύση τσαγκή, στυφή και υπόπικρη. Είναι πολλά αυτά που συνέβησαν, γνωστά και σχολιασμένα υπέρ του δέοντος. Ύστερα από πολύ σκέψη αποφάσισα δύο κείμενα, που αναφέρονταν στα γνωστά γεγονότα, να τα αφήσω ανεπίδοτα. Δεν θα πρόσθεταν και κάτι το καινούριο στην όλη ανάλυση.
Ο υποψιασμένος καταλαβαίνει τι περίπου παίζεται στην διεθνή σκακιέρα. Βρήκα, λοιπόν, κάποιους στίχους, που είχα γράψει ακριβώς πέρσι τέτοια εποχή και που δυστυχώς αποδείχτηκαν προφητικοί. Είναι σα να γράφτηκαν για την κατάσταση που όλοι βιώνουμε. Τους καταθέτω αντί άλλου σχολίου…
ΜΥΡΙΣΤΙΚΟ.
Μυρίζει στο απόβροχο το χόρτο και το χώμα και νοτισμένες αγκαλιές υγρά, ζεστά σεντόνια.
Μυρίζουν τ’ αποτσίγαρα στο τσίγκινο τασάκι ξεθυμασμένο άρωμα ιδρώτας και φαρμάκι.
Μυρίζει ο έρωτας παντού ετούτο το Νοέμβρη μυρίζει και ο πόλεμος που ανοίγει το τεφτέρι.
Μυρίζει ο φόβος κι η οργή γυαλίζει μες στις κόρες ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα αμείλικτες οι ώρες.
Λουλούδια και μπαχαρικά ανάκατα μυρίζουν μα την οσμή του αίματος δεν την εξαφανίζουν
imaginistes 