η ποιητική περιπλάνηση στο σινεμά 11…«2001: Η Οδύσσεια του διαστήματος»

Σκηνοθεσία Στάνλεϊ Κιούμπρικ, 1968. Βασισμένη στη νουβέλα του Αρθουρ Σ. Κλαρκ The Sentinel (1951)

Αν και έχουν περάσει 49 χρόνια, θεωρείται ακόμα και σήμερα μια από τις σπουδαιότερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.

…Η Οδύσσεια του Διαστήματος αποδείχτηκε κάτι πέρα από μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο σκηνοθέτης στην ουσία έκανε μια δήλωση φιλοσοφική /υπαρξιακή, αξιοποιώντας τον κινηματογράφο όχι σαν απλό μέσο, αλλά σαν: μια μορφή τέχνης. Χρησιμοποίησε τα εργαλεία της τέχνης (το μοντάζ, τον ήχο, τα σκηνικά κ.ο.κ.) και παρήγαγε νόημα πέρα από το οπτικό πεδίο. Δεν πρόκειται για μια διαστημική περιπέτεια στο ύφος του Ο Πόλεμος των Αστρων ή άλλων παρόμοιων. Η ταινία δεν έχει σταρ – πρωταγωνιστές, και εξελίσσεται με αργό ρυθμό. Η αισθητική αξία των κάδρων, η απόλυτη σιωπή του διαστημικού περιβάλλοντος – αλλά και η ηχητική επένδυση του φιλμ βοηθούν το θεατή να σκεφτεί πάνω στο νόημα των εικόνων, των ήχων και της σιωπής… Το 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος είναι ένας διάλογος μεταξύ της ταινίας και των θεατών της για το νόημα της ζωής…

Πηγή: https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4554996