Οι αμυγδαλιές ανθίσανε και φέτος
Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 201.. Τις βλέπω κάθε πρωί που βγαίνω απ’ το κελί μου και είναι μεγάλος πειρασμός και μόνο το άρωμά τους. Υπέροχα διακριτικό, όλο αβρότητα και ευγένεια. Λένε πως ξεγελάστηκαν και ανθίσανε τόσο νωρίς, μα εγώ δεν το πιστεύω.
Κάθε χρόνο πάντα τέτοια εποχή ανθίζουνε. Αυτές κοροϊδεύουν το χειμώνα και όχι ο χειμώνας αυτές. Ρεντίκολο τον κάνουν τα ροζ και άσπρα άνθη τους. Σα να του βγάζουνε με αυθάδεια και αναίδεια τη γλώσσα και τον περιγελούν, τον γέρο τον κρυόκωλο, να φύγει επιτέλους.
Και μένα μαγκώνεται απάνω τους, για λίγο η ματιά μου, σχεδόν αιχμαλωτίζεται μες τις ταξιανθίες. Αυτές είναι που μου εύχονται την πρώτη καλημέρα και ανηφορίζω ευδιάθετος το έρημο καλντερίμι. Το ξέρουν και είναι σίγουρες, πως είναι προπομποί της άνοιξης που έρχεται, γι’ αυτό ντυθήκαν νύφες. Ήδη οι πεζούλες πρασινίσανε και κάνουνε με τις ξερολιθιές κοντράστ. Και εδώ και εκεί κάτι λουλούδια κίτρινα σαλεύουνε τους μίσχους τους, σα να μας χαιρετάνε και αυτά από την πολλή χαρά τους.
Είναι που οι αμυγδαλιές ανθίσανε και φέτος…
Joaquín Sorolla (Almond Tree in Bloom) 1889 Μουσείο Sorolla. Μαδρίτη.
imaginistes 