Με μια τρελή μπρατσέρα
Στο Δημήτρη Κακύρη
Σάββατο 17 Μαρτίου 2018. Θα βγούμε και απόψε το βράδυ με την μικρή μπρατσέρα μας για κανένα ρεσάλτο. Θα λύσουμε τους κάβους και θα ανοίξουμε πανιά. Στο μεγάλο κατάρτι θα υψώσουμε την μαύρη σημαία μας με τη νεκροκεφαλή και τα χιαστί οστά.
Το σκαρί έπεσε στα χέρια τους και από ψαράδικο το μετατρέψανε σε πειρατικό. Με είδανε μια νύχτα ξέμπαρκο και μόνο και με πήρανε μαζί τους. Νέος, λοιπόν, στο τσούρμο τους ξεκίνησα από μούτσος, μα ήμουνα φιλότιμος και επιμελής πολύ και γρήγορα ανέβηκα την κλίμακα της ιεραρχίας και τώρα είμαι λοστρόμος, ο άρχοντας του καταστρώματος.
Ο καπετάνιος αυστηρός μα μας προσέχει, ξέρει καλά τις ρότες των πλοίων φαντασμάτων. Έτσι πιάνουμε τα περάσματα και κάνουμε ρεσάλτα στα άδυτα των ψυχών, με μπίρες, τσίπουρα κι’ άλλα οινοπνευματώδη. Αντί για γάντζους και σχοινιά χρησιμοποιούμε βρισιές, χοντρά πειράγματα, αυτοσαρκασμούς και εξομολογήσεις. Τα βόλια μας μικρές ελιές, στραγάλια και φιστίκια. Κι όταν πια είμαστε μέσα στο εχθρικό πλεούμενο – την άρρωστη ψυχή μας – τότε να δείτε τι χαρές κάνουμε. Τη δένουμε πιστάγκωνα στον πρωραίο ιστό, τη φιμώνουμε και βγαίνουμε ξημερώματα αγκαλιασμένοι και τρεκλίζοντας στην έρημη ακτή…
imaginistes 