στο ντιβάνι…με την κίτρινη γάτα

της Αλεξάνδρας Λαμπροπούλου

 

“Περπατούσα το σούρουπο στην αυλή ενός σπιτιού ώσπου ξαφνικά εμφανίστηκε μια κίτρινη γάτα. Με κοίταζε. Δεν ήταν ακριβώς γάτα γιατρέ. Ήταν ένα μικρό αιλουροειδές άγριο που μου προκάλεσε φόβο γιατί αντιλήφθηκα τις επιθετικές του διαθέσεις. Έμοιαζε με τον λύγκα. Τον ξέρετε τον λύγκα γιατρέ; Μάλλον όχι. Ας την λέμε γάτα λοιπόν. Ξαφνικά ορμά με ένα πήδο και με πιάνει με το στόμα της από τον δεξί καρπό.

 

Για να σωθώ αρχίζω να κουνάω το χέρι μου μαζί με τη γάτα κατά την σιδερένια κολόνα της κληματαριάς που βρισκόταν μπροστά μου. Της καταφέρνω μια στο σώμα. Και μετά πάλι. Έπαιρνε φόρα το χέρι μου και την χτυπούσα στο σώμα επάνω στην κολόνα. Θα πρέπει να το έκανα τουλάχιστον δέκα φορές, ακούγοντας με ευχαρίστηση το γδούπο του χτυπήματος. Μέχρι που στο τέλος άφησε αποκαμωμένη τον καρπό μου, έπεσε στο χώμα και εξαφανίστηκε. Τη νίκησα γιατρέ!”

Και τότε ήταν που ξύπνησα. Και σας το λέω, το όνειρο που είδα είναι σημαδιακό. Μου έχετε πει γιατρέ να αναφέρω τα όνειρά μου γιατί είναι σημαντικά. Μου λέτε τι σημαίνει;

Ξέρω δεν θα μου μιλήσετε…

Γιατρέ εγώ τις σιχαίνομαι τις γάτες. Είναι βρώμικες. Μπορείς να πάθεις κάποια σοβαρή αρρώστια από δαύτες. Τώρα δεν θυμάμαι ακριβώς ποια, αλλά σοβαρή οπωσδήποτε. Δεν θα έπαιρνα ποτέ μου γάτα.

Αλλά η ερμηνεία του ονείρου παραμένει μυστήριο. Τι λέτε γι αυτό γιατρέ;…

Ξέρω δεν θα μου μιλήσετε…

Δεν πειράζει φεύγοντας λέω να πάω να πάρω έναν ονειροκρίτη. Κάτι χρήσιμο θα βρω εκεί μέσα τουλάχιστον.