το τραγούδι της ημέρας…«Μένω με τη μάνα μου»
Αφιερωμένο εξαιρετικά στους 40ρηδες που μένουν ακόμα με τους γονείς τους!
Δεν γνωρίζουμε ακριβώς αν η έμπνευση της δημιουργίας του συγκεκριμένου τραγουδιού αποτελεί προσωπικό βίωμα των συντελεστών του τραγουδιού. Η διαίσθησή μας όμως μας λέει ότι υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Όπως και να έχει πάντως το τραγούδι του αγαπητού μας Νίκου Ξυδάκη και του στιχουργού Θοδωρή Γκόνη γράφτηκε το 1989 και παραμένει ολόφρεσκο, επίκαιρο πιθανόν λόγω της διαρκούσης οικονομικής κρίσεως και εσχάτως κορωναϊού, η απλώς αποτελεί «ιδιοπαθή» ασθένεια της Ελληνικής οικογένειας.
Παραθέτουμε και ένα απόσπασμα ψυχαναλυτικής προσεγγίσεως που αλιεύσαμε στο διαδίκτυο και το βρήκαμε ενδιαφέρον.
…«O πιο εύκολος δρόμος στην εξήγηση ενός τέτοιου φαινομένου είναι να πούμε ότι τελικά όσοι κοντεύουν τα σαράντα και μένουν ακόμα με τους γονείς τους είναι τα θύματα καταδυναστευτικών γονέων, που δεν τους ενθάρρυναν ποτέ να… ανοίξουν τα φτερά τους. Mία τέτοια στάση πιθανόν να τους παρηγορεί προσωρινά, αφού -αν μη τι άλλο- τους προσδίδει το φωτοστέφανο του μάρτυρα. Aπό την άλλη, το θύμα -από τη φύση του ρόλου του- δεν έχει ευθύνη, γεγονός που προσωρινά λειτουργεί αγχολυτικά, γιατί το απενοχοποιεί, ταυτόχρονα όμως το αποδυναμώνει και το αφήνει σε μια παθητική κατάσταση. Oι γονείς είναι φυσικό να είναι διχασμένοι όσον αφορά την ανεξαρτητοποίηση των παιδιών τους. Aπό μία άποψη, τα παιδιά παραμένουν πάντα τα παιδάκια τους. Tο να περιμένουμε από εκείνους να μας δώσουν την άδεια να μεγαλώσουμε αναιρεί την ίδια την ουσία της ενηλικίωσης. Aκριβώς αυτό σημαίνει ενηλικίωση, να μη χρειαζόμαστε πια ούτε την άδεια ούτε την επιβεβαίωση ούτε την έγκριση της μαμάς και του μπαμπά…»
http://www.vita.gr/psixologia/article/2076/otan-oi-40rhdes-menoyn-akoma-me-toys-goneis/
imaginistes 