Στο φως του Αιγαίου

του Μιχάλη Δήμα

 

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2018. Καθώς οδεύουμε για το θερινό ηλιοστάσιο, ο ήλιος γίνεται όλο και πιο επιθετικός. Εδώ τουλάχιστον, το φως αυτές τις μέρες έχει μια παράξενη υφή, καθώς αντανακλάται πάνω στις άσπρες επιφάνειες των σπιτιών, στα λιθόστρωτα και τα βράχια.

Καθαρόαιμο αιγαιοπελαγίτικο φως, σχεδόν χαυνωτικό, που καθαρίζει το μυαλό από τις σκέψεις τις πολλές και μάταιες και αμβλύνει τις αισθήσεις. Προκαλεί μια αποκάρωση, οι κινήσεις γίνονται αργές και ράθυμες, σε προδιαθέτει για τεμπελιά και ραστώνη.

Κι άντε να δώσουν τα παιδιά μαθήματα με τέτοιες προϋποθέσεις. Αλλού είναι ο νους τους, μακριά, σε κάποια παραλία. Μόνο το σώμα τους είναι μέσα στις τάξεις, το πνεύμα ταξιδεύει, το πνεύμα όπου θέλει πνέει και βουτάει. Βουτάει σε νερά σμαραγδένια. Καταδύεται και αναδύεται, παίζει με αστερίες, γλάρους, βότσαλα και κοχύλια. Το γλεντάει μακριά από εξισώσεις, χημικές ενώσεις, τύπους, ορισμούς και ανώμαλα ρήματα. Κι όσο για αυτά που σήμερα ξεκινάνε πανελλαδικές με νέα ελληνικά, ποια νέα και ποια ελληνικά δηλαδή, το ξέρουν, πως τους την έχουνε στημένη στην επόμενη γωνία και τζάμπα τα τρώει το άγχος και η αγωνία. Παρακαλάνε ενδόμυχα να τα απορροφήσει αυτό το εκτυφλωτικό αιγαιοπελαγίτικο φως και μετά να τα εκτινάξει μεταμορφωμένα σε φωτεινά σωματίδια και κύματα…