Για ένα θερινό σινεμά…που δεν υπάρχει

 ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ – ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

 

Τελευταία λάμψη δειλινού. Και
να μυρίζει γιασεμί. Μια φωνή μακρινή
να μιλάει σαν βροχερή μέρα. Μετά
ο ηχολήπτης χαμηλώνει τον τόνο.
Ακούγεται μόνο ο θόρυβος της βρύσης
που στάζει. Στην αρχή
αμυδρά. Ύστερα
πιο δυνατά. Στα διαστήματα της σιωπής
η μυρωδιά του γιασεμιού εντείνεται. Όταν
αρχίζεις να μιλάς
ο ήχος σβήνει εντελώς. Οι θεατές
βλέπουν τα χείλη σου σφιγμένα.

Εγώ μονάχα σ’ ακούω.

επιλογή εικόνας black kat