Θου Κύριε! 18 – Ρόδα, τσάντα και… διχάλα

 

 

 

 

 

του Πέτρου Κυριακόπουλου  (Ανερμάτιστου)   

 

Χελόου ιματζινίστες!

Πως είστε; Ελπίζω να περνάτε όμορφα τις μέρες σας και να μη βαριέστε καθόλου.

Παρόλο που έχουμε δεν έχουμε μπεί  ακόμα στον Ιούνιο, βρισκόμαστε για ακόμα μια φορά στις επάλξεις προκειμένου να σας κρατήσουμε συντροφιά, να μοιραστούμε τις σκέψεις μας και, στην τελική, να γκρινιάξουμε λίγο βρε αδερφέ! Γι’ αυτό δεν είμαστε εδώ άλλωστε;

Για την ακρίβεια, είναι η τελευταία φορά -μέχρι την επόμενη- που τα λέμε από αυτή τη στήλη, καθώς έφτασε και για εμάς η στιγμή των διακοπών.

Έτσι λοιπόν, ανάμεσα σε μισοκλεισμένες βαλίτσες, ξεφτισμένα μπανιερά και μισοτελειωμένα μοχίτοζ (παράδοση του χωριού), κάνουμε ένα break (sic) για να σχολιάσουμε άλλο ένα φαινόμενο της σύγχρονης κοινωνίας μας.

Όπως καταλαβαίνετε, το σημερινό θέμα δε θα μπορούσε να ξεφύγει από τα χαλαρά πλαίσια της εποχής. Όσο για τον πρωταγωνιστή; Μαντέψτε. Πολύ σωστά.

Στο τελευταίο ”Θου Κύριε” της σεζόν λοιπόν, πρωταγωνιστής θα είναι ο αγαπημένος μικρών και μεγάλων, ο υπέρλαμπρος ελληναράς. Η θέση του ανήκει δικαιωματικά άλλωστε.

Για να μην τα πολυλογούμε όμως, στο σημερινό ”επεισόδιο” ο λατρεμένος ελληναράς πάει παραλία, έτσι ώστε να ξεδιπλώσει και στην αμμουδιά τις πτυχές του ξεχωριστού χαρακτήρα του.

Ελληναράς και παραλία λοιπόν, μια ιστορία σκέτο λουκούμι.

Καταρχάς, παίζει μεγάλο ρόλο η παραλία την οποία θα επιλέξει για να απιθώσει την αρίδα του ο φίλος μας. Και θα σας εξηγήσω αμέσως το λόγο.

Στην περίπτωση που θα επιλέξει ελεύθερη παραλία (πολύ σπάνιο βέβαια), ο ελληναράς νιώθει ασφάλεια, καθότι κανείς δεν μπορεί να τον επιπλήξει. Ως εκ τούτου, μη σας κάνει εντύπωση αν δείτε κάποιο τζιπ παρκαρισμένο σε απόσταση 2 μέτρων από το κύμα. Εκεί τον βόλεψε, εκεί το άφησε. Ποιό είναι το πρόβλημά σας;

Ας περάσουμε όμως στην περίπτωση που θα επιλέξει κάποια οργανωμένη πλαζ. Εδώ είναι τα σπουδαία άλλωστε.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, κάθε οργανωμένη πλαζ που σέβεται τον εαυτό της απαιτεί κάποιο σεβαστό χρηματικό αντίτιμο για να προσφέρει τις ανέσεις τις. Αυτή ακριβώς είναι και η Αχίλλειος πτέρνα του φίλου μας, τα ευρουλάκια που ακουμπά προκειμένου να εισέλθει. Και εξηγούμαι.

Ως γνωστόν, ο ελληναράς λατρεύει το τζάμπα. Ως εκ τούτου, ουαί και αλίμονο σε αυτόν που θα τον αναγκάσει να ξηλωθεί.

Στην περίπτωση που βγάλει από την τσέπη του έστω και 1 ευρώ, ο φίλος μας μετατρέπεται αυτόματα σε πελάτη. Θα μου πείτε, ασφαλώς και είναι πελάτης εφόσον πληρώνει για να αγοράσει κάποιες υπηρεσίες. Φυσικά. Στο δικό του μυαλό όμως, όταν πληρώνει για κάτι αποκτά την αίσθηση πως μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει. Με τον παρά του και την κυρά του, που λέμε. Κάτι τέτοιο.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα δείτε αποτσίγαρα καρφωμένα στην άμμο (παρόλο που υπάρχει ειδικό τασάκι) και πάσης φύσεως σκουπίδια να επιπλέουν στη θάλασσα (παρόλο που υπάρχουν άφθονοι κάδοι), μην παραξενευτείτε. Ο ελληναράς έδωσε το τάλιρο για ακόμη μια φορά.

Το πιο τραγικό, βέβαια, δεν είναι η συμπεριφορά του φίλου μας στην πλαζ, αλλά ο λόγος για τον οποίο προτιμά τις συγκεκριμένες παραλίες, παρόλο που ξέρει ότι θα συνωστιστεί με εκατοντάδες άλλους και θα πληρώσει τον καφέ 5 ευρώ.

Και φυσικά, αυτός δεν είναι άλλος από το κυριότερο χαρακτηριστικό του ελληναρά, την ανάγκη να πιστέψει πως είναι ”κάποιος”, κάτι σπουδαίο που δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ στη ζωή του.

Γι’ αυτό το λόγο, άλλωστε, το facebook και οι λοιποί διάβολοι παίρνουν φωτιά, προκειμένου να επιβεβαιώσουν την ”καταξίωση” του αρχοντοχωριάτη.

Εδώ που τα λέμε, μια φωτογραφία από τη διάσημη ”Πέρα Βρέχει” beach της Μυκόνου είναι το καλύτερο πειστήριο για τη γαματοσύνη του φίλου μας, σωστά;

Το μόνο που θα πρέπει να προσέξει, είναι να κρύψει επιμελώς το ταπεράκι με τα κεφτεδάκια, έτσι ώστε να μη φαίνεται στη φωτογραφία. Μη γίνουμε και ρόμπες, έτσι;

Αυτά για σήμερα. Σας ευχαριστώ πολύ για τη θερμή ανταπόκριση τους τελευταίους μήνες και σας υπόσχομαι πως θα επιστρέψουμε ανανεωμένοι με τη νέα σεζόν.

Ως τότε, να περνάτε καλά και να προσέχετε.

Φιλιά!