ΣΤΟ ΝΤΙΒΑΝΙ…με στραβά βιβλία

της Αλεξάνδρας Λαμπροπούλου

Ξέρετε γιατρέ, έχω ας πούμε την ατυχία να έχω τα βιβλία μου στην κρεβατοκάμαρα. Δεν μπορούσα με τίποτα να τα αφήσω στο σαλόνι. Δηλαδή τα είχα κάποτε εκεί αλλά δεν θέλω ο καθένας που μπαίνει να τα ψαχουλεύει. Να βάζει τα λιπαρά χοντροδάχτυλά του επάνω στα βιβλία μου.

Αισθάνομαι λες και κοιτάει τα εντόσθιά μου, σαν να μου αγγίζει το στήθος ή σαν να είμαι επάνω στην καρέκλα του γυναικολόγου και κοιτάει από κάτω. Γιατί κάπως έτσι είναι γιατρέ. Εγώ ξέρετε τα σημειώνω. Γράφω επάνω σκέψεις, στίχους που μου έρχονται, γκομενικά, την ημερομηνία αγοράς, διάφορα τέλος πάντων. Και σιχαίνομαι να τα ξεφυλλίζουν και να με ρωτάνε ηλιθιωδώς: «Είναι καλό αυτό το βιβλίο;».

Κάποτε ήρθε σπίτι μου μια αμόρφωτη, τραβάει το «Μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν και μου λέει: «Κάπου το έχω ακούσει αυτό, είναι καλό; Τι υπόθεση έχει;» Τι θα καταλάβαινε γιατρέ μου; Τι σκατά υπόθεση να της έλεγα ότι έχει; Ένας άλλος είδε τη «Φάλαινα» του Μέλβιλ και μου λέει στα σοβαρά: «Έχω δει την ταινία». «Μπράβο σου! Άσε τώρα κάτω τα κουλά σου από το βιβλίο μου».

Οι περισσότεροι βέβαια εκφράζουν μια απορία, πασπαλισμένη με ένα τσικ θαυμασμού, αλλά από κάτω κρύβουν τη φανερή αμφισβήτησή τους: «Τα έχεις διαβάσει όλα αυτά; Καλέ εσύ είσαι σοφή!». «Και τι σε νοιάζει ρε τι έχω διαβάσει εγώ; Πάρε το φθόνο σου και βάλτον εκεί που ξέρεις!».

Και βέβαια δεν τα έχω διαβάσει όλα αυτά γιατρέ. Όταν ένα βιβλίο δεν μου αρέσει το παρατάω χωρίς καμία τύψη. Σιγά μη χάσω το χρόνο μου με τα σκουπίδια. Αλλά τι να του πεις του άλλου, και τι θα καταλάβει που έχει μόνο Λούκυ Λουκ στο σπίτι του και την εικοσιτετράτομη ΔΟΜΗ από τα γυμνασιακά του χρόνια, στο στραβωμένο από το βάρος ράφι.

Έτσι κι εγώ τα έβαλα στην κρεβατοκάμαρα πια. Αλλά το βράδυ που πέφτω να κοιμηθώ με πιάνει κάτι. Όπως είμαι ξαπλωμένη και τα κοιτάω, όλο και κάποιο βρίσκω να προεξέχει ή να είναι στραβό. Κάθε βράδυ θα σηκωθώ τουλάχιστον 10 φορές να ισιώσω κάποιο. Και ποτέ δεν είναι ίσια ή στοιχισμένα. Λες κι εγώ τα στοιχίζω κι αυτά στραβώνουν. Με περιγελούν γιατρέ. Με κοροϊδεύουν. Ειδικά τα αδιάβαστα. Γιατί τα διαβασμένα στέκουν ευχαριστημένα εκεί που τα έχω βάλει.

Πάντως γιατρέ ήθελα να σας πω από την ώρα που μπήκα, ότι κοιτάζω τη βιβλιοθήκη σας και τα βιβλία σας είναι θεόστραβα, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Τα έχετε διαβάσει όλα;