Δουλεύω – δουλεύεις- δουλεύει, σας δουλεύουμε – μας δουλεύουνε – δουλευόμαστε αλλήλοις
– Γιατί δεν ήρθες στη λαϊκή συνέλευση;
– Ποια λαϊκή συνέλευση;
– Αυτή που έκανε ο Δήμος στο σχολείο σου. [1]
– Κοίταξε, είμαστε πολύ μεγάλοι για να παραμυθιαζόμαστε με κακέκτυπα «λαϊκής συμμετοχής».
– Γιατί το λες αυτό;
– Λαϊκή συνέλευση και λαϊκή συμμετοχή σημαίνει κανόνες, πλαίσια λειτουργίας και αποφάσεις που δεσμεύουν τους από πάνω. Όχι βγάζω έναν λόγο για τα «οράματά μου», ο καθένας λέει τον πόνο του για ό,τι θέλει και στο τέλος φεύγουμε χωρίς καμιά δέσμευση για να κάνουν τελικά οι άρχοντες αυτά που έχουν ήδη προαποφασίσει. Δεν κάνανε έτσι τις συνελεύσεις του Δήμου οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ούτε σήμερα οι δυτικές κοινωνίες υλοποιούν μ’ αυτόν τον τρόπο τις συμμετοχικές τους διαδικασίες.
– Δεν έχεις κι άδικο. Κάπως έτσι εξελίχτηκε η «συνέλευση». Αλλά είναι κι αυτό ένα βήμα.
– Κανένα βήμα δεν είναι. Είναι ο ευτελισμός της δημοκρατίας και θα το διαπιστώσεις ξανά και στις επόμενες «λαϊκές συνελεύσεις». Αν έχεις πάλι όρεξη να πας.
– Και να μην κάνουμε τίποτα;
– Πολλά μπορούμε να κάνουμε, αλλά η συμμετοχή στο συγκεκριμένο ανήκει στο τίποτα. Με όσα χαρτιά ιλουστρασιόν κι αν το ντύσουμε, με όσες μεγάλες κουβέντες κι αν πούμε.
Σαπρίκης Χρίστος
imaginistes 