Foxy Lady’s style…Rock ‘n’ Roll damnation

της Εύας Ζευγουλά

Κρίση… οικονομική και ηθική. Νιώθεις να πνίγεσαι, πρέπει να κάνεις κάτι πριν εκραγείς! Ο κόσμος διψάει για εκτόνωση και τι καλύτερο από τη δυνατή μουσική. Το αποδεικνύουν οι εκδόσεις νέων άλμπουμ και οι προπωλήσεις των εισιτηρίων για τις συναυλίες τέτοιου είδους μουσικής. Ο κόσμος ξορκίζει την κρίση με χέβι μέταλ! Η ύφεση χτυπά την πόρτα και το σκληρό ροκ γίνεται σανίδα σωτηρίας.

Oι τράπεζες σας πήραν τα χρήματα και το σπίτι σας αξίζει τώρα λιγότερο από την προέκταση που κατασκευάσατε πέρυσι. Οι τιμές των τροφίμων ανεβαίνουν όλο και περισσότερο και οι δείκτες της ανεργίας μεταβάλλονται – επίσης προς τα πάνω- συνέχεια. Ποιον μπορείτε να πιστέψετε όταν όλα πάνε στραβά; Ποιον άλλον από τον 63χρονο που ντυμένος σαν σχολιαρόπαιδο γρατζουνάει ακόμη την κιθάρα του και σας εκφράζει; Άλλωστε, ο κιθαρίστας των ΑC/DC, ο Άνγκους Γιανγκ, δεν σας διέψευσε ποτέ. Πέντε εκατομμύρια φίλοι του έσπευσαν να πάρουν το νέο άλμπουμ της μπάντας και καθώς φαίνεται δεν το μετάνιωσαν, αφού συνεχίζει να πουλάει σαν τρελό. Ο κόσμος διψάει για καλό ροκ και για χέβι μέταλ. Ή όπως έλεγαν οι Iron Maiden με τον Paul Di’ Anno στα φωνητικά:Γεννήθηκα σ’έναν τόπο γεμάτο θυμό και απληστία, κυριαρχία και διώξεις. Η μητέρα μου ήταν μια βασίλισσα, τον πατέρα μου δεν τον είχα δεί, δεν ήμουν προορισμένος γι’αυτό. Και τώρα ξοδεύω το χρόνο μου ψάχνοντας γύρω για έναν άντρα που δεν πρόκειται να βρεθεί. Ώσπου να τον βρω δε θα σταματήσω την αναζήτηση, θα τον βρω, θα ταξιδέψω παντού! Γιατί είμαι παιδί της οργής Λοιπόν είμαι παιδί της οργής Ναι,είμαι παιδί της οργής Έρχομαι να σε πιάσω,ωωωω,ναι!!! Iron Maiden-Wrathchild

Το 1997, οι Εργατικοί είχαν επιλέξει την βρετανική ποπ ως… σάουντρακ. Ωστόσο, υπό την ηγεσία του Γκόρντον Μπράουν, το κόμμα χόρεψε σε πιο δυνατούς ρυθμούς. Ο τραγουδιστής των Ιron Μaiden, Μπρους Ντίκινσον, χαρακτηρίζει το σκληρό ροκ «όπερα του εργαζομένου», ακόμη κι έτσι όμως, είναι έκπληξη να βλέπει κανείς τη σύζυγο του πρωθυπουργού να πατά το κόκκινο χαλί στην πρεμιέρα της ταινίας «Αnvil! Τhe story of Αnvil» συνοδευόμενη από τον Στιβ Κάντλοου, τον τραγουδιστή του καναδικού ομώνυμου χέβι μέταλ συγκροτήματος.
«Νοηματικά, το ροκ φωνάζει για ελευθερία», λέει ο Slash, πρώην κιθαρίστας των Guns Ν΄ Roses.«Δεν είναι ούτε το σεξ, ούτε τα ναρκωτικά. Είναι που σου επιτρέπει να λες: «Ας πάει στα κομμάτια η οικονομική κρίση ή ό,τι άλλο λένε οι ειδήσεις. Εγώ θα περάσω καλά». Πιστεύω επίσης ότι ο κόσμος έχει απηυδήσει από την αναξιοπιστία των πολιτικών»

Η Λαίδη Δικαιοσύνη εχει βιαστεί Η Αλήθεια έχει δολοφονηθεί Λωρίδες κόκκινης ταινίας σφραγίζουν τα χείλη σου Έχεις τελειώσει Τα χρήματα τους γεμίζουν τα τάσια της ξανά Κάνε τη συμφωνία σου Τι είναι τελικά η αλήθεια; Δε μπορώ να πώ,δε μπορώ να νιώσω… Τάδε έφη Metallica- And Justice for all
Κι οι στίχοι πάντα λένε αυτό που σκέφτεσαι αλλά δεν τολμάς να πεις… σκληρά λόγια που θα ήθελες να βροντοφωνάξεις και να τρίψεις στα μούτρα τους….

«Oι άνθρωποι αναζητούσαν πάντοτε παρηγοριά στη μουσική σε περιόδους ύφεσης.Η επιτυχία του χέβι μέταλ συγκρίνεται με την επιτυχία των μιούζικαλ του Χόλιγουντ και «, επισημαίνει ο C.Ρ. Lee, καθηγητής Σπουδών Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Salford και συμπληρώνει:«Είναι αυτό που συμβαίνει με τους ΑC/DC. Είναι μια περίοδος που οι άνθρωποι θέλουν κάτι απλό ως απόδραση. Η μουσική των Guns Ν΄ Roses δεν είναι 

Ο Κρις Άινγκαμ, διευθυντής έκδοσης του περιοδικού «Classic Rock» συμφωνεί απόλυτα.«Όταν ακούς ΑC/DC ή Μetallica, αυτό σου επιτρέπει να μη νοιάζεσαι για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Νομίζω πως όλοι το χρειαζόμαστε αυτό κάποιες φορές».

Ή, όπως το θέτει ο Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ, πρώην τραγουδιστής των Deep Ρurple και των Whitesnake:«Πάντα θεωρούσα το δικό μας είδος μουσικής θεραπευτικό. Η αποδοχή στις βιομηχανικές πόλεις ήταν πάντα μεγαλύτερη γιατί άνθρωποι εκεί φαίνεται πως έχουν περισσότερο άγχος να αποβάλουν». Την πραγματικότητα όλοι την ξέρουμε… δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, έχει άλλωστε τον τρόπο πάντα να μας βρίσκει… μας συνθλίβει και χρειαζόμαστε έναν τρόπο για να της ξεφύγουμε και τότε έρχεται η χέβι μουσική. Ουρλιάζουμε τους στίχους,προσπαθώντας να βγάλουμε αυτό που μας πνίγει… κοπανιόμαστε σε ένα ανηλέες headbanging γιατί το μυαλό μας έχει φτάσει στα όρια του… μα δεν είμαστε βίαιοι και δε θέλουμε να καταστρέψουμε τον κόσμο γύρω μας. Θέλουμε μόνο να αφήσουμε λίγο ατμό να βγει πρίν τιναχτεί το καπάκι,πρίν πληγώσουμε αυτους που δε φταίνε…

Φάε τους πλούσιους, για ένα πράγμα μόνο είναι καλοί Φάε τους πλούσιους, πάρε μια δαγκωνιά-κι έλα για λίγο ακόμα μετά Φάε τους πλούσιους, πρέπει να το βγάλω αυτό από πάνω μου Φάε τους πλούσιους, πάρε τώρα μια δαγκωνιά, φτύσε το υπόλοιπο… Aerosmith-Eat the Rich
Να ηρεμήσει λίγο ο νους, να αντέξει άλλη μια μέρα… να μπούμε μέσα στο τραγούδι γιατί τελικά αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα παραμύθι που λέει ότι εγώ είμαι ο δυνατός, ο κυρίαρχος του κόσμου μου, όπου εδώ εγώ κάνω κουμάντο και δεν έχει χώρο για διαφθορά και αδικία…
Cos I’m a wrathchild, well I’m a wrathchild. Yeah I’m a wrathchild. I’m coming to get you, oooh yeah.
https://www.youtube.com/watch?v=CQ4GbcuBvUQ