Έκλεισε το…«Κεντρικόν»
Η είδηση ήταν αναμενόμενη. Η τελευταία μας επίσκεψη στο χώρο πριν μερικούς μήνες ήταν μάλλον θλιβερή. Λιγοστοί πελάτες, δυο τρεις παρέες και αυτές με ανθρώπους "περασμένης" ηλικίας, λιγομίλητους και σοβαρούς, έδεναν με το παλιομοδίτικο περιβάλλον και το μενού του καταλόγου. Μόνο τα γκαρσόνια παρέμεναν χαμογελαστά και τόσο πρόθυμα να εξυπηρετήσουν Το μήνυμα ήταν σαφές. Το ιστορικό ρεστοράν του κέντρου μέτραγε μέρες.
Αντιγράφουμε από το ειδησεογραφικό site, iefhmerida μικρό μέρος του ρεπορτάζ "...
«Στην Κολοκοτρώνη, στη στοά του Κεντρικού, το εστιατόριο Κεντρικόν έκλεισε για πάντα. Πουλήθηκε, μου είπαν οι σερβιτόροι του απέναντι μπαρ. Έκλεισε για καλοκαίρι και δεν ξανάνοιξε. Εργασίες γίνονται μέσα, ποιος ξέρει σε τι θα μετατραπεί; Ένα εστιατόριο ανθρώπινο, ένα μαγειρείο της προκοπής δεν έμεινε σε ολόκληρο το κέντρο για να φάνε κάπου καλά και προσιτά ένα πιάτο φαΐ και να πάρουν μια ανάσα τόσες εκατοντάδες εμποροϋπαλλήλων κι εργαζομένων σε εταιρείες και υπηρεσίες, παρά μόνο πρόχειρο φαγητό με ύλες άγνωστης προέλευσης.
Ο Δυρός, το Ιντεάλ, η Δωρίς, το Άνθος, τώρα το Κεντρικό, που είχε ρίξει και τις τιμές του μα όχι και την ποιότητα, δίνουν τη θέση τους σε αυτοαναφορικά κοκτέιλ-μπαρ/μιξοκαφετέριες που τίποτα απολύτως δεν προσφέρουν στην περιοχή παρά μόνο στην ξιπασιά των ιδιοκτητών, στον λογαριασμό τους στο Ίνσταγκραμ και στα όνειρά τους για μια θέση στα “καλύτερα μπαρ του κόσμου”, διότι “αφού μπορούν κι οι άλλοι τότε γιατί όχι κι εμείς;” και σε τουρίστες των Αιρ Μπι εν Μπι, καταναλωτές/βαθμολογητές/ρομπότ.
Κανείς όμως δεν φροντίζει να σεβαστεί την ιστορία του χώρου που καταλαμβάνουν, τη μνήμη της ίδιας της πόλης, και γι’ αυτό ακριβώς το μέλλον τους είναι προδιαγεγραμμένο και βεβαίως μετρημένο»…
Ως φόρο τιμής στο Ναό της εκλεκτής πατροπαράδοτης γεύσης αναδημοσιεύουμε την ανάρτησή μας της 2/5/17 που είχε εκτενή αναφορά στο συγκεκριμένο χώρο.
Εστιατόριον «Κεντρικόν»…φυλάττειν Θερμοπύλας
Γνωστός imaginistas, εκ των ενθέρμων υποστηρικτών του ιστορικού ρεστωράν ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ, ποζάρει στην είσοδο του καταστήματος. (photo – Divya Symmers)
του Χρήστου Πιπίνη
Έντυποι και ηλεκτρονικοί οδηγοί εστιατορίων, ταβερνών και λοιπών συναφών χώρων, έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν. Στην προσπάθεια τους να προτείνουν εστιατόρια, διαθέτουν τους «γευσιγνώστες» τους, προκειμένου να καταγράψουν, να παρουσιάσουν, να κριτικάρουν και φυσικά να βαθμολογήσουν, ανακαλύπτουν ανά την Επικράτεια απίθανους χώρους τους οποίους ούτε λίγο ούτε πολύ, τους παρουσιάζουν ως «Ναούς της Γαστριμαργικής Τέχνης».
Στερεότυπες φράσεις, έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων μαγειρικής, σωρηδόν αντιγραφές εκφράσεων από αναγνωρισμένους οδηγούς, απουσία αισθητικής, στημένες κριτικές από «επισκέπτες» και γενικά μια θολούρα και μια σύγχυση που οδηγεί πολλές φορές τους αναγνώστες σε παγίδες με αποτέλεσμα να επισκεφθούν προτεινόμενους Παραδείσους και να φύγουν σιχτιρίζοντας το περιοδικό (οδηγό) και τον κειμενογράφο.
Το παραμύθιασμα πάει σύννεφο. Τι… μαμαδίστικες γεύσεις! Τι… εμπειρία ζωής! Τι… χαλαρό περιβάλλον! Τι… προσεγμένο σέρβις! Τι… Value for money και all time clasic! Τι… τιμά την παράδοση! Τι…πεντανόστιμα ορεκτικά! Τι…οικογενειακού τύπου σέρβις! Τι…άριστη πρώτη ύλη! Τι… θεϊκά μπιφτεκάκια! Τι… κολασμένες γεύσεις, Τι… ίσως το καλύτερο βραστό χταποδάκι! Τι…αν και κάπως τσιμπημένες τιμές, άξιζε τον κόπο!! Τι…δημιουργικές ανησυχίες ελληνικής κουζίνας που διψάει για ανάσες! Τι…τι…τι…οι καϋμένοι οι κριτικογευσιγνώστες κάνουν ό,τι μπορούν.
Οι imaginistes προσπαθούν να υπερασπισθούν με συνέπεια το τις αναλλοίωτες αξίες του γνήσιου και το αυθεντικού που ορίζει τις ζωές μας, αυτό που με άλλα λόγια θα λέγαμε μεταφέροντας τα λόγια του ποιητή»το ωραίο το μεγάλο και τ’ αληθινό». Η δηθενιά και η ευτέλεια δε μας ακουμπούν, όπως δεν μας ακουμπούν και τα κάθε λογής φαγάδικα που φροντίζουν για τον εκσυγχρονισμό της κουζίνας με «πινελιές αντισυμβατικών και απρόσμενων εξωτικών συνδυασμών».
Γι αυτό υπερασπιζόμαστε ιερούς χώρους αυθεντικής κουζίνας όπου η απλότητα των προσφερομένων φαγητών συνδυασμένη με την ιστορικότητα και την ατμόσφαιρα του καταστήματος, κορυφώνεται σ’ ένα από τα λίγα και ιδιαίτερα μετά το κλείσιμο του Ιντεάλ της Πανεπιστημίου, εστιατόρια του κέντρου των Αθηνών, το ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ.
Μακρυά από μας η κριτική και η παρουσίαση ενός χώρου που μαζί με μερικά ακόμα, αντίστοιχα, ποτάδικα, (AU REVOIR), ροκ κλαμπ, (ΚΥΤΤΑΡΟ, το δικό μας Αθηναϊκό CAVERN) κλπ, που αποτελούν τις Ακροπόλεις της Πρωτεύουσας.
Θα παραμείνουμε υπερασπιστές του ύφους και του ήθους που εκπέμπουν και θα πέσουμε μέχρι ενός στην υπεράσπιση τους, νυν και αεί.
Σημ Συντ. Προσωπική μας προτίμηση TOP 3 στο μενού του ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ:
- ΣΤΙΦΑΔΟ… 10 αστέρια με άριστα το 10
- ΣΠΑΝΑΚΟΠΙΤΑ… το ίδιο
- ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΜΕ ΡΥΖΙ ΚΑΙ ΣΑΛΤΣΑ ΜΙΛΑΝΕΖ… το ίδιο.
imaginistes 