Ζωή Καραπατάκη…«Αναμονή»

Ο καιρός βλεφαρίζει ανήσυχος

Κατά τη μεριά της βροχής

Που για κάποιο λόγο

Έχει αργήσει πάλι

Και δεν είναι στην ώρα της

Δεν του αρέσουν καθόλου

Αυτές οι καθυστερήσεις

Όταν μάλιστα εξαιτίας τους

Διακυβεύεται η αξιοπιστία του

Μα να που η κόκκινη λάμψη στο βάθος

Τεμαχίζει το γκρίζο

Σα λεπίδι

Ενώ η βροντή βιαστική

Διαπερνά βίαια τα μόρια του αέρα

Και τα αναγκάζει αλαφιασμένα καθώς είναι

Να μετακινηθούν χωρίς μιλιά

Γρήγορα όλα θα πάρουν

Τη θέση τους

Οι σταγόνες πάνω στα φύλλα και στις στέγες

Στο χώμα και στη θάλασσα και

Στη ράχη του κοιμισμένου σκυλιού

Και πάνω στ’ άκαμπτα τζάμια όπου

Στάλα στάλα μαζεύεται

Η ανακούφιση