Ανδρέας Εμπειρίκος…«Ένα Ωραίο Πρωί»

«Σαν θάλασσα που φιλεί το χέρι μιας δεσποινίδος πετάχτηκε
η φωνή του ονείρου μας. Τριακόσιοι νάνοι περιεκύκλωσαν την
μυσταγωγία μας. Μερικοί παρεφρόνησαν μα οι περισσότεροι έστυ-
ψαν την καρδιά τους και την έφαγαν. Τα φύλλα της χθεσινής
εσπέρας πέφτουν και όλες οι δεσποινίδες που γνώρισαν τον έρω-
τα χτυπούν τα χέρια τους και τα μέτωπά τους από λατρεία για
την λατρεία μας και ολοένα μας μοιάζουν περισσότερο όπως ε-
μείς ολοένα μοιάζουμε περισσότερο με τους γαλανούς μαστούς
και τις πόρπες του στήθους των.»

(Ανδρέας Εμπειρίκος, Ποιήματα, εκδ. ΓΑΛΑΞΙΑ)