Κουβέντες καφενείου για βιώσιμες αναπτύξεις και μετεωρίτες
Χρίστος Σαπρίκης
– Οργασμό έργων και εγκαινίων βλέπω.
– Εκλογές έρχονται οπότε όλες οι μηχανές είναι στο φουλ.
– Γιατί κατηγορείς τους δικούς μας. Έτσι δεν κάνουν σε όλη την Ελλάδα;
– Φυσικά έτσι κάνουν και έκαναν διαχρονικά πολλοί και αυτό πάντα το κατακρίναμε, αλλά είναι κάπως να ευαγγελίζεσαι το καινούριο και να ανακυκλώνεις ό,τι παλαιοκομματικό υπάρχει. Βέβαια εσύ τώρα θα τους ψηφίσεις γι’ αυτό και τους δικαιολογείς. Οπότε πάσο.
– Θα τους ψηφίσω, αλλά κάνω παρέα με σας και δε με πιστεύουν.
– Έτσι είναι οι εξουσίες φίλε μου. Σε θέλουν ψυχή τε και σώματι. Ας πρόσεχες.
– Είδα και μια συνέντευξη της Δημάρχου μας στην ΕΡΤ [1] όπου μιλούσε για έναν απολογισμό βιώσιμης ανάπτυξης που ο Δήμος μας είναι πρωτοπόρος παγκόσμια και ειλικρινά δεν κατάλαβα τι είναι αυτό. Ούτε οι δημοσιογράφοι βέβαια καταλάβαιναν τι ακριβώς κάνουμε και είμαστε πρωτοπόροι, ρώτησαν μια δυο φορές και μείναν με την απορία.
– Κι εγώ την είδα και αυτό που κατάλαβα είναι ότι ρώτησαν 500 άτομα πριν από 3 χρόνια για το πώς θα γίνει η πόλη μας καλύτερη και φτιάξανε και ένα βιβλίο 100 σελίδων. [2]
– Και τι έχει αυτό το βιβλίο;
– Εκατό σελίδες με ωραίους πίνακες, γραφικά, φωτογραφίες και σχεδιαγράμματα. Το ξεφυλλίζεις και νομίζεις ότι ζεις στο μέλλον. Το διαβάζεις και λες: «Μα γιατί το έγραψαν;» Κάνεις μια βόλτα στην μικρή μας πόλη και ξαναλές: «Οκ! Είμαι καλά. Δεν έχω παραισθήσεις.» Για να καταλάβεις απ’ τα σημαντικά έργα βιώσιμης ανάπτυξης (sic) που αναφέρουν είναι και κατεδάφιση του παλιού μπακάλικου δίπλα από την την εκκλησία του Άι Δημήτρη και την απόδοση του χώρου στον λαό, συγγνώμη στις παρακείμενες καφετέριες.
– Αυτό θα σας φάει. Η ζήλια που δεν έχετε όραμα και πρωτοποριακές ιδέες.
– Καλά μας δουλεύεις. Εδώ δεν μπορούμε να περπατήσουμε καλά καλά στην Αγίου Δημητρίου, η κεντρική – ο Θεός να την κάνει πλατεία – είναι μες την αυθαιρεσία, στη διαχείριση απορριμάτων είμαστε στη λίθινη εποχή, στην αξιοποίηση των εναλλακτικών μορφών ενέργειας μιλάμε για ανέκδοτο και εσύ μου λες ότι είναι πρωτοπόροι επειδή γεμίσανε ένα βιβλίο με βερμπαλισμούς και «ηθικές» δεσμεύσεις; Σε ποια πόλη ζεις;
– Έλα μωρέ ασχολείστε κι εσείς. Πόσοι την είδαν τη συνέντευξη; Πόσοι διάβασαν το βιβλίο; Στον τίτλο μείνανε όλοι και κάνανε λάικ στο φέισμπουκ.
– Εγώ πάντως αυτό το διάστημα χαζεύω το όραμα των συνδυασμών όπως ξεδιπλώνεται στα κοινωνικά δίκτυα. Εκεί να δεις λακκούβα και γκρίνια για το κάθε απίθανο. Τελευταία βλέπω και έναν που κυκλοφορεί στη γειτονιά με το κινητό και βγάζει φωτογραφία κάθε τρύπα που υπάρχει στον δρόμο. Άσε που οι μισοί διαγράφουν τους άλλους μισούς από ομάδες και ομαδούλες του φέισμπουκ και είναι απόλαυση να διαβάζεις τα σχόλια. Λες και είσαι σε ελληνική ταινία με πρωταγωνιστή τον Βασιλάκη Καΐλα. Γεμίζει η οθόνη κλάμα και παράπονο.
– Να σκεφτείς ότι προ ημερών πέρασε ο άλλος σφαιράτος από ένα ΣΤΟΠ, τράκαρε και ξεσηκώθηκαν οι αντιπολιτευόμενοι για τις ευθύνες της Δημοτικής Αρχής! Είναι απίθανοι. Έτσι όπως πάνε μετεωρίτης θα πέσει στο Μπραχάμι και αυτοί θα κατηγορούν τη Δήμαρχο.
– Αμ το άλλο που ζητούσαν απ’ τις υπηρεσίες του Δήμου να υπερασπιστούν αυτούς που είχαν καταδικαστεί για πολεοδομικές αυθαιρεσίες γιατί λέει είναι «λαϊκός κόσμος»;
– Δηλαδή αυτοί που πληρώνουν κάθε φορά τα πρόστιμά τους τι είναι; Η μπουρζουαζία του Μπραχαμίου ή τα μονίμως κορόιδα;
– Μη ξεχνάς: Λαϊκός κόσμος που ψηφίζει. Τάξε το απίθανο και όλο και κάποιος θα τσιμπήσει και θα ψηφίσει.
– Εμείς πάντως περιμένουμε τα ολοκληρωμένα προγράμματα των συνδυασμών. Να δούμε και λίγο αναλυτικά το τι λένε εκτός από ατάκες, εικόνες και φωτογραφίες υποψηφίων. Αν έχουν κοστολογήσει τις προτάσεις τους, αν έχουν βρει χώρους γι’ αυτά που τάζουν να φτιάξουν, αν…
– Καλά διαβάζετε ακόμα προγράμματα;
– Πώς δε διαβάζουμε. Να τώρα για παράδειγμα βρήκα το προηγούμενο προεκλογικό πρόγραμμα της Δημοτικής Αρχής και έχει μεγάλη πλάκα να το ξαναδιαβάζεις μια αυτό και μια τον απολογισμό τους. Αλλά επί της ουσίας έχεις δίκιο. Τζάμπα τα τυπώνουν αυτοί, τζάμπα τα διαβάζουμε εμείς. Μετεκλογικά όλα θα είναι στον αυτόματο και μέχρι τις επόμενες εκλογές θα έχουν ξεχαστεί τα πάντα.
imaginistes 