το Μπραχάμι μιας άλλης εποχής…το τσαρδάκι στο αδιέξοδο

της Γωγώς Γεωργίου

 

Γεννήθηκα το Γενάρη του 1965 σ’ ένα υπόγειο στο Παγκράτι ή μάλλον στη Γούβα όπως λεγόταν τότε η περιοχή του Αγίου Αρτεμίου. Βαφτίστηκα δυο χρόνια αργότερα αφού ο πατέρας ήθελε να τελειώσει το σπίτι στο Μπραχάμι για να γίνει η βάφτιση μου εκεί…

Το σπίτι…ΤΟ ΣΠΙΤΙ! Σ’ ένα οικοπεδάκι, σ’ ένα χωμάτινο αδιέξοδο στενάκι. Η προίκα της μάνας! Οικοδομή χωρίς άδεια, λαθραία, αυθαίρετη.

Ο πατέρας με τον κυρ Πρόδρομο τον Γιακουμή  δούλευαν τη νύχτα για να χτιστεί ΤΟ ΣΠΙΤΙ. Κάθε μέρα ο ίδιος χωροφύλακας τους σταματούσε και τους απειλούσε με δικαστήρια αν συνεχίσουν!

-Κυρ Γιώργο πάρε το κατιτίς σου και μην περνάς για μια βδομάδα να τελειώσουμε!

-Δε λαδώνομαι εγώ παλιοκουμούνι! Ακούς τι σου λέω;

-Εγώ το τσαρδάκι θα το στήσω κυρ Γιώργο κι’ εσύ θα το χάσεις το κουστουμάκι. (Μωρέ θράσος το «παλιοκουμούνι»!).

Με τα λίγα και τα πολλά το στήσανε το τσαρδάκι με τη βοήθεια του καλού γείτονα,  του κυρ Πρόδρομου.

Μετακομίσαμε όταν ήμουν δυο χρονών, το ιστορικό έτος 1967 και βαφτίστηκα φυσικά στον Αη Δημήτρη με δόξα και τιμή! Και όλα πήραν τη Ρότα τους…

Κάνα δυο χρόνια αργότερα ο πατέρας  συνάντησε στο δρόμο τον κυρ Γιώργο, το χωροφύλακα.

– Εμ κυρ Γιώργη στα’ λεγα εγώ! και το τσαρδάκι το’ στησα κ εσύ έχασες το κουστουμάκι.

Να’ σαι καλά κυρ Πρόδρομε που βοήθησες τον πατέρα…εκεί ψηλά που είσαι τώρα…