Σελίδες ημερολογίου 22…Κουκιά τρώνε, κουκιά μαρτυράνε

του Μιχάλη Δήμα

Σάββατο 26 Απριλίου 201..

Με κουράσανε οι θεωρίες, οι αναλύσεις, οι εξηγήσεις και οι ερμηνείες των λογής λογής πολιτικών. Όλων αυτών των υποψηφίων που βγαίνουν στο γυαλί και πιάνουν τα παράθυρα με θέα το κοινό. Θα προτιμούσα ν’ άκουγα, κάποιον ξωμάχο, κάποιον τσομπάνη ή κάποιον ψαρά. Κάποιον ήρωα βγαλμένο από διήγημα του Παπαδιαμάντη ή του Κόντογλου.

Αυτοί ξέρουν και μιλούν για πράγματα απτά, χειροπιαστά. Πως οργώνουν τα χωράφια, πως κλαδεύουνε τ’ αμπέλια, πως μαζεύουν τις ελιές. Πως αρμέγουν τις προβατίνες, πως κουρεύουν τα αρνιά, πως πήζουν το τυρί. Πως καλάρουνε τα δίχτυα, πως τα μπαλώνουν στα μουράγια, πως καλαφατίζουνε τις βάρκες τις παλιές. Και όλοι αυτοί ξέρουν να διαβάζουνε καλά και τον καιρό από σημάδια της φύσης μυστικά.

Να κάθομαι λοιπόν κοντά τους και να μυρίζω τον ιδρώτα του μόχθου τους. Άλλοτε ανακατεμένο με αλμύρα και άλλοτε με κοπριά. Ή ν’ ακούω κάποιον μάστορα της πέτρας, να μου εξηγεί πως χτίζονται τα τοξωτά γεφύρια και τα ψηλά καμπαναριά.

Με κουράσανε και οι κάρτες των δημοσκοπήσεων, τα διαγράμματα, οι καμπύλες και τα ποσοστά. Με κούρασε και η επιμονή τους, για τις καλές τους τις προθέσεις σε μια χώρα δανεική. Διεκδικούν την ψήφο μου. Σε κάποιον θα τη δώσω τελικά, μα όποιος και αν την πάρει, να ξέρει πως θα είναι με μισή καρδιά και με την επιφύλαξη παντός δικαιώματός μου.

Γιατί ξέρω καλά τι κουβαλάν στις τσάντες τους και μέσα στα ντοσιέ τους. Μόνο αριθμούς και νούμερα. Το ξέρω αυτό που τους απασχολεί είναι μονάχα τα κουκιά τους. Κουκιά τρώνε, κουκιά μαρτυράνε. Το κακό είναι όμως ότι άλλοι παθαίνουν κυάμωση…