προσδοκίες…

της Γωγώς Γεωργίου

 

Να ‘χαμε λέει δυο μάτια καθαρά

να τα κοιτάμε

και μια ψυχή καθάρια παιδική

σαν την πρώτη μέρα της άνοιξης…

Να ‘χαμε λέει μια αλήθεια που να μη φοβάται το φως

και μια αγάπη που ο ουρανός ολόκληρος να της πέφτει στενός

να τη χωρέσει…

Να ‘χαμε λέει κι’ ένα όνειρο δίχως καγκελόφραχτες μάντρες γύρω του

και εμείς χωρίς αχίλλειο πτέρνα

να διασχίζουμε καιόμενες βάτους

να φτάνουμε κοντά…

Να ‘χαμε λέει κι’ ένα τραγούδι…

ΜΟΝΟ ΕΝΑ …

Που όταν το τραγούδαγα εγώ

εδώ και ΕΣΥ εκεί

να μην Ακουγόταν καμία παραφωνία …

Και μια θάλασσα να πλύνουμε τις πληγές

που μας έφεραν ως εδώ…

Να ‘χαμε λέει …

Να ‘χαμε …

Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ να ‘χαμε .,..

Και να μας ήταν αρκετό αυτό το πλήθος …

Χωρίς ίχνος φόβου και ντροπής…

Να ξέραμε να νοιώθαμε ν’ αγγίζαμε…

Και ας ήταν η άνοιξη αυτή η τελευταία …

 

να ‘χαμε…