το Μπραχάμι μιας σημερινής εποχής…«Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής.»

Η μουσική είναι η μοναδική θρησκεία που πραγματοποιεί όσα υπόσχεται. (Frank Zappa)

γράφει ο  Γρουσουζάκιας

 

 

 

Θερινή ισημερία και μια εκδήλωση που εδώ και μερικά χρόνια πραγματοποιείται στο Δήμο μας που  ως συνδιοργανωτής(;) θεωρητικά ακολουθεί την προτροπή «Κάθε όνειρο θέλει να πραγματοποιηθεί, κάθε στιγμή θέλει να ζήσει, κάθε συναίσθημα να εκδηλωθεί. Ο σκοπός μας εδώ και 20 χρόνια να μπορούμε να επικοινωνούμε, να ενωνόμαστε και να ζούμε έστω και για μια στιγμή, όλοι μαζί!»…όπως διαβάζουμε στην γενική διακήρυξη.

Αντ’ αυτού απολαύσαμε για μια ακόμη χρονιά την ανοργανωσιά, την προχειρότητα και την απαξίωση μιας εκδήλωσης που τείνει να γίνει πλέον θεσμός. Γιατί όμως; αξίζει μια τέτοια ημέρα την μεταχείριση που της επιφυλάσσουν κάθε χρόνο την ίδια ημέρα οι τοπικοί οργανωτές, δηλαδή ο Δήμος;

Χώρος η γνωστή πλατεία Βελουχιώτη, μεταξύ ημών και υμών η αλλιώς μεταξύ συγγενών και φίλων, με ελάχιστους μετρημένους στα δάχτυλα μουσικόφιλους θεατές, διάφορους αργόσχολους περιπατητές, κάποιους περίεργους να παρακολουθούν εκ του μακρόθεν απολαμβάνοντας στο χέρι το φρέντο τους, μερικά κομματικά μέλη από το παράπλευρο εκλογικό κέντρο να συζητούν με σκεπτικισμό τα προβλήματα που απασχολούν το κόμμα,  μωρά στα καροτσάκια η στις αγκαλιές να ταΐζονται από τις γιαγιάδες κυρίως και δεκάδες μικρά παιδιά να ποδηλατούν, να παίζουν μπάλα, να πηδοβολούν, να χαίρονται γενικώς το καλοκαιρινό απόβραδο. Και κάπου στην άκρη οι μουσικοί να προσπαθούν απεγνωσμένα να προσελκύσουν την προσοχή…των σχεδόν ανύπαρκτων κανονικών θεατών.

Εκφράζουμε την απορία μας. Μα γιατί «οργανώνουμε» κάτι που δεν το πιστεύουμε. Αφήστε επιτέλους την υποκρισία. Δε χάθηκε κι ο κόσμος αν δεν γίνει μια εκδήλωση, άλλωστε υπάρχουν  καλύτερες και με πολιτικό περιεχόμενο, με βαρύγδουπα μηνύματα «κατά του φασισμού΄΄ «κατά του ρατσισμού»…και άλλων ηχηρών παρόμοιων. Τι να μας πουν τώρα τα ξενέρωτα…»Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τη μουσική και η μουσική έχει ανάγκη τους ανθρώπους. Η μουσική είναι ο ήχος της καρδιάς μας που φτερουγίζει στο άπειρο. Είναι η γλώσσα της ψυχής μας που βρίσκει την σωτηρία της μέσα από αυτή. Είναι οι λέξεις που μας συντονίζουν. Αυτό είναι για μας. Όπως και πολλά άλλα. Όπως και τα πάντα και πάντα.»

Εμείς θα προτάξουμε τις Μερσεντές  μας σε αδιαπέραστο τοίχο και θα βροντοφωνάξουμε  «δεν θα περάσει ο φασισμός». Σιγά τώρα μην γιορτάσουμε τη μέρα της μουσικής στο όνομα της στυγνής ανάλγητης Ευρώπης της Μέρκελ

Τι κι’ αν δεν γνωρίζαμε ούτε τα ονόματα των συγκροτημάτων γιατί δε βρέθηκε ένας άνθρωπος από τους «οργανωτές»  να τα αναγγείλει  να τα προλογίσει να πει πέντε κουβέντες  να μας συστήσει τα μέλη τους, να μας τους βιογραφίσει κάπως. Τα γκρουπάκια άγνωστοι εν μέσω αγνώστων αυτοδιαχειρίστηκαν την κατάσταση παίζοντας καλή μουσική και έκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν παράλληλα με την όποια ενημέρωση από τους ίδιους για τη δουλειά τους. 

Μια τελευταία σύσταση, αν μας επιτρέπεται.

Στο «δελτίο τύπου» που μας έστειλαν και δημοσίευσαν οι (η) υπεύθυνοι (η) του γραφείου τύπου της Δημάρχου,  εκτός των ονομάτων των συγκροτημάτων που θα έπαιρναν μέρος, εκτός από το «εκπληκτικό line up»! δεν  είδαμε παρά ελάχιστες πληροφορίες τις οποίες φυσικά ήταν αδύνατον να θυμηθούμε  βρισκόμενοι στον τόπο του εγκλήματος. Επίσης ας κάνουν τον κόπο να τροποποιούν λίγο τα κείμενα και να μην αντιγράφουν ακριβώς το ίδιο κάθε χρόνο αλλάζοντας μόνο την ημερομηνία. Η υποστήριξη κάθε εκδήλωσης από σεβασμό και μόνο προς τους πολίτες, είναι υποχρέωση και όχι επιλεκτική. Θα ήμασταν άδικοι όμως αν δεν εξυμνούσαμε τον καλό ήχο, κατά πολύ ανώτερος της όλης κατάστασης. 

Λίγο παραπάνω ενδιαφέρον ρε παιδιά. Δε λέμε, η εποχή δεν ευνοεί. Καλοκαίρι είναι  πριν τις διακοπές και κατανοούμε ότι υπάρχει χαλάρωση και ονειροπόληση «για ακρογιαλιές δειλινά» που μας περιμένουν, αλλά ας κάνουμε και λίγη δουλίτσα.  Άλλωστε πληρωνόσαστε γι’ αυτόν τον σκοπό από τους αγρίως φορολογούμενους πολίτες.