Μνήμες…Αναμνήσεις…Απουσία

της Γωγώς Γεωργίου

 

Μια λέξη…

απουσία…κενά κομμάτια η γεμάτα που χάνουν την άξια τους αφού δεν ΕΙΣΑΙ δω να τα μοιραστούμε…

ΜΟΙΡΑΣΜΑ…ΑΠΟΥΣΙΑ…ΜΝΗΜΕΣ…ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ…ΑΠΟΥΣΙΑ…

Δεν υπάρχει πιο άδεια ζωή από εκείνη που δεν μοιράζεται…

Δεν υπάρχει πιο άκυρο συναίσθημα από κείνο που δεν το λαμβάνει κανείς…

ΑΠΟΥΣΙΕΣ…κενά κομμάτια που δεν γεμίζουν με όνειρα ούτε φοβούνται εφιάλτες…

κενά κομμάτια από ένα παζλ ζωής…περπατάς πάνω στα σωστά η λάθος ,δεν έχει σημασία, βαλμένα κομμάτια ταιριασμένα η όχι ,αδιάφορο και αυτό. προσπαθείς να πηδάς πάνω απ τα κενά..

τα μαύρα απύθμενα κενά…

ΑΠΟΥΣΙΕΣ…κενά ψυχής…Ζωή…θάνατος…όλα είναι εδώ και μόνο οι ΑΠΟΥΣΙΕΣ φωνάζουν τόσο εκκωφαντικά δυνατά…καλύπτουν όλους τους άλλους ήχους, όλες τις μουσικές, τα γέλια και τα κλάματα…

Νύχτες ατελείωτες…θυμάσαι…είναι θλιβερό όταν ξεκινάς μια φράση με το ΘΥΜΑΜΑΙ...ΚΑΠΟΤΕ…ΗΤΑΝ…ΝΟΜΙΖΑ…ΘΑ ΘΕΛΑ…και όχι με το ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ…ΠΑΜΕ…ΕΛΑ…ΦΥΓΕ…Σ ΑΓΑΠΩ…

κάτι λείπει …ΑΠΟΥΣΙΑ…

Ένα τσουβάλι μνήμες θαμμένες…όχι…ολοζώντανες γιατί έτσι θέλω να τις κρατάω…γιατί χώρια τους δεν ζω…ΜΝΗΜΕΣ και στιγμές άδειες…

ΑΝ ΗΣΟΥΝ ΕΔΩ…ΑΝ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ…ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΝΑ…

Φρασούλες μικρές αλλά κουβαλάνε όλο το μέσα μου γαμώτο…

όποτε σου μιλάω, κάπως έτσι θέλω ν’ αρχίσω και γράφω και σβήνω και ξαναγράφω…ΑΠΟΥΣΙΕΣ... 

ευτυχώς πριν τις ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΕΖΗΣΑ…ΕΝΟΙΩΣΑ… ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΟΥ,

ΜΕΙΝΕ ΕΚΕΙ ΑΝ ΘΕΣ…

ΕΤΣΙ ΚΙ’ ΑΛΛΙΩΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙΣ…ΠΟΤΕ.