Έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς
του Αργύρη Νικολάου
Κάθε χρόνο, τέτοιο καιρό, διάβαζα κάτι ενθαρρυντικά στους δασκάλους, ενθαρρυντικά που απευθύνονταν κυρίως σε μένα. Ιδού ένα απ’ αυτά:
«Είτε μοναχοί σας, είτε μ’ αλλουνούς
στη λασπιά του κόσμου και τους ουρανούς
είτε με τα αηδόνια στην ρεματαριά
είτε με τα χιόνια του δεληβοριά
είτε με τη λύρα την ποιητική
είτε με την πείρα και τη λογική
όπου σκοτάδι κλώθεται και γνώθετε
ήλιοι μικροί γενείτε κι όλο αλέθετε»
Οι δάσκαλοι –τι να κάνουν- τα άκουγαν βαρύθυμοι και σκεφτικοί. Τίποτα δεν μπορούσε να αποσείσει από πάνω τους τη θλίψη από τη λήξη των θερινών διακοπών. Τώρα, ούτε σε φίλους τολμώ να πω τίποτα. Όποτε το κάνω με σκυλοβρίζουν. Δεν τους ξεσυνερίζομαι, ξέρω πως ο χρόνος θα κάνει τη δουλειά του.
Φωτογραφία: Δημοτικό σχολείο Ασημοχωρίου στα Μαστοροχώρια.
imaginistes 