Σελίδες ημερολογίου…61 – Με δυο πρωτόλεια βροχής

του Μιχάλη Δήμα

 

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 201.. Με τα πρωτοβρόχια άλλαξε η διάθεση. Ξεδίψασε το διψασμένο χώμα, μαλάκωσε η ξεραμένη γη. Πιο εύκολη η άροση για να γίνει η σπορά. Προσοχή τι θα σπείρει γιατί ως γνωστόν, ότι σπείρει θα θερίσει. Πρωτοβρόχια, λοιπόν. Καθαρτική η δύναμη του νερού, αναζωογονητική, ξεπλένει σκόνες, ιδρώτες, συνειδήσεις, μαύρο χρήμα.

Και ή βροχή πάντα γεννά μια περίεργη διάθεση, λίγο μελαγχολική, λίγο παθητική, δημιουργεί μια αίσθηση ρευστότητας καθώς τα περιγράμματα χάνουν τις καθαρές γραμμές τους. Αποτέλεσμα αυτής της διάθεσης τα δυο πρωτόλεια που ακολουθούν – που τα ξέθαψα μετά από σχεδόν τριάντα χρόνια – ας συντροφέψουν όσους ρέπουν στο ρεμβασμό, στην ονειροπόληση και στην μελαγχολία…

Σαν πρωτοβρόχι έρχεσαι 

ορίζοντας θολός και ματωμένος 

για πες μου πως ανέχεσαι 

ετούτα τα συνθήματα 

που γράψαμε παρέα 

βραδύγλωσσα και άκαιρα 

στης πολιτείας το γκρίζο 

ζεις σ’ ένα χώρο που σ’ ορίζει 

ζω σ’ ένα χώρο που νοσταλγώ 

με τους σηματοδότες να προστάζουν 

εισπράκτορες και κουρασμένα λεωφορεία 

δημόσιες σχέσεις και καταθέσεις 

ονείρων και κλήρων 

σε θερινά σινεμά 

ύστερα στον υπόγειο της Ομόνοιας 

ανάμεσα σε διαφημίσεις και ασθματικούς ανθρώπους

 ακουμπώ σε μια κολώνα

άναψέ μου το τσιγάρο από τη συντριβή σου 

όπως τότε που είμαστε προνύμφες.

Πίσω από το θαμπωμένο τζάμι 

μπορώ να περάσω 

μήνες και χρόνους απρόοπτους 

ακούγοντας την απουσία 

να γεμίζει την υγρή κάμαρη 

ακούγοντας την απουσία 

να διαψεύδει 

το χρησμό της παλιννόστησης 

πίσω από το θαμπωμένο τζάμι 

η πραγματικότητα καταλύεται 

οργιάζει η ψευδαίσθηση 

ξετυλίγονται εξωπραγματικά σκηνικά 

ώσπου το παγώνι θα κλείσει 

την πολύχρωμη ουρά του 

και ακαριαία θα σβηστούν 

τα είδωλα 

τώρα μένει μόνο η βροχή 

να χτυπά 

επίμονα 

μονότονα 

συριστικά 

τα παραθυρόφυλλα 

του αδικημένου ύπνου