Χαίρε ω χαίρε διαστροφή

του Μιχάλη Δήμα

   Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2019. Κάνοντας χθες ζάπινγκ μέχρι ν’ αρχίσουν οι Άγριες Μέλισσες, έπεσα πάνω στο ΝGTM του STAR και έπαθα την πλάκα μου. Δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ ότι η ανθρώπινη διαστροφή μπορεί να φτάσει σε τέτοια επίπεδα. Είχα ξαναδεί και παλιότερα κάποια στιγμιότυπα, με τα υποψήφια μοντέλα να φωτογραφίζονται κάτω από συνθήκες που θύμιζαν survivor, αλλά χθες ήταν το κάτι άλλο και εξηγούμαι. Οι διαγωνιζόμενες δεμένες με σχοινιά και ιμάντες έπρεπε να κάνουν καταρρίχηση πάνω στον τοίχο ενός πολύ ψηλού κτηρίου που ήταν φωταγωγημένος κατάλληλα ο διάδρομος απ’ όπου κατέβαιναν, κοιτώντας προς τα έξω. Τα πέλματα τους έπρεπε ν’ ακουμπούν στο τοίχο, δίνοντας την αίσθηση ότι περπατάνε σε πασαρέλα. Στην κορυφή του κτηρίου τους περίμενε ειδικό συνεργείο που τις έδενε και τους έδινε οδηγίες για το τι πρέπει να κάνουν.

Όσες δίσταζαν τις ενθάρρυναν, και όσες βάζανε τα κλάματα ή πανικοβάλλονταν τις παρηγορούσαν. Έβλεπες την αγωνία και τον τρόμο ζωγραφισμένα στο πρόσωπό τους και τις λυπόσουν. Από κάτω οι κριτές με ύφος εκατό καρδιναλίων ιεροεξεταστών, έκριναν τις προσπάθειες. Δεν μπορούσαν να κρύψουν τη  χαρά τους, που ήταν έμπλεη σαδισμού, όταν οι κοπέλες δεν τα κατάφερναν κάνοντας πικρόχολα σχόλια για τις επιδόσεις τους.

Και σκέφτομαι, πόσο πολύ όλοι ψάχνουν για κορόιδα, αλλά αυτό που με εντυπωσιάζει είναι η ευκολία με την οποία βρίσκονται. Στην ουσία θύματα ενός τρόπου και αντίληψης ζωής, κοπέλες και νεαρές γυναίκες, γίνονται έρμαια των διεστραμμένων διαθέσεων του κάθε επώνυμου κριτή. Αυτές λοιπόν που όταν μιλούσαν, σε κάθε πρόταση υπήρχε το εγώ και πάλι το εγώ δεν έχουνε το στοιχειώδη εγωισμό. Προσπαθούν να τους φτιάξουν μια εικόνα άνευ περιεχομένου με υλικά από τα πιο σκοτεινά ένστικτα. Όταν άλλαξα κανάλι δεν μπόρεσα να μην αναφωνήσω.

Χαίρε ω χαίρε διαστροφή.