Μιχάλη Δήμα… ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΚΥΝΗΓΕΣΙΟ

     Κάθε φορά που πιάνω

     Να σου γράψω

     Το πενάκι σπάει

     Μέσα στα δάκτυλά μου

     Και όλα πενθούν

     Γι’ αυτό το ταξίδι σου

     Στα διαβρωμένα δωμάτια της λήθης

     Στα σπήλαια με τις βραχογραφίες

     Σ’ αυτό το χώρο

     Που δεν έχει διεύθυνση

     Δρόμους και αριθμούς

     Το παρελθόν σε καταπίνει

     Σε τυλίγει σε σάβανα

     Σε ταριχεύει

     Το μόνο που έχω

     Στα χέρια μου από σένα

     Είναι ένα κόκκινο μαντήλι

     Της φωτιάς

     Αφού πρώτα καλά θα το μυρίσουν

      Αύριο

      Θα λύσω

      Όλα τα κυνηγετικά σκυλιά μου