των ανωνύμων

Ήμασταν όλοι μαζί και ξεδιπλώναμε ακούραστα τις ώρες μας
Tραγουδούσαμε σιγά για τις μέρες που θα ‘ρχόντανε φορτωμένες πολύχρωμα οράματα Aυτός τραγουδούσε, σωπαίναμε, η φωνή του ξυπνούσε μικρές πυρκαγιές
Xιλιάδες μικρές πυρκαγιές που πυρπολούσαν τη νιότη μας.

(Μ. Αναγνωστάκης… ΧΑΡΗΣ 1944 απόσπασμα)

❀❀❀

Για τους νέους που πορεύτηκαν ονειρευόμενοι ένα δικαιότερο κόσμο, που περπάτησαν με ψηλά το κεφάλι στους δύσκολους δρόμους της ζωής, για τους νέους που συνοδοιπόρησαν για να γίνει «λαμπάδα της Λαμπρής η νιότη τους».

Ανώνυμοι ζώντες και τεθνεώτες σε μια ξεθωριασμένη φωτογραφία, όπως και το Πολυτεχνείο σήμερα. Ο Ρήγας Φεραίος Μπραχαμίου σε μια από τις πρώτες μεταπολιτευτικές πορείες.

Αναδημοσίευση από 16/11/19