Γιάννη Γιαννουλέα…Στον Πλανήτη Γη, Όλα Εντάξει

Η νύχτα προεβλέπετο μακρά για τους οχτώ εξωγήινους πράκτορες του
Σχεδίου Α. Η παράτολμη, πλην άξια επαίνου, αποστολή τους έμελλε να
ξεκινήσει μια κρύα νύχτα του Δεκεμβρίου, σαν αυτή που το υπερ-μοντέρνο
διαστημόπλοιό τους προσγειώθηκε με άκρα μυστικότητα στην πετρώδη έκταση
έξω απ’ την περιοχή της Μαγούλας Αττικής. Από τα μικρά φινιστρίνια κοίταξαν
γύρω τους εκστασιασμένοι: «Η Γη, λοιπόν, μοιάζει τόσο με την πατρίδα.
Κάπως έτσι είναι οι πρωτεύουσες των Γήινων — αχανείς εκτάσεις με καθαρό
αέρα και λίγα φώτα στο βάθος».
Οι μικρές κομψές κεραίες τους κινήθηκαν έντονα δεξιά-αριστερά, ενόσω
έκαναν τις τελευταίες ετοιμασίες για την απόβαση: θέλοντας να εξαλείψουν
οτιδήποτε θα μπορούσε να προδώσει την προέλευσή τους, όλοι έσπευδαν για
μια τελευταία διόρθωση στο μακιγιάζ, για να προσαρμόσουν την κατάλληλη
περούκα ή το ανάλογο καπέλο.
Λίγα λεπτά-αργότερα, τα ψέματα είχαν πια τελειώσει: Με αργές, προσεκτικές
κινήσεις, αμίλητοι και βλοσυροί οι μεταμφιεσμένοι κοσμοναύτες άρχισαν να
κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια του ιπτάμενου δίσκου τους. Εκτεθειμένοι στον
παγωμένο αέρα του μεσονυχτίου, όλοι ένα πράγμα είχαν στο μυαλό: πόσο
ελαφρά είχαν ντυθεί, εξαιτίας εκείνης της λανθασμένης πρόβλεψης της
Διαγαλαξιακής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας. Τον ειρμό των σκέψεών τους
διέκοψε ο επικεφαλής, ονόματι Σορν, γύρω απ’ τον οποίο είχαν σιγά σιγά
συγκεντρωθεί:
«Προσγειωθήκαμε σ’ αυτό το τυχαίο σημείο του πλανήτη για να διερευνήσουμε
τι έχουν επιτέλους στο μυαλό τους αυτοί οι Γήινοι, μια και οι πληροφορίες μας
είναι τόσο αντιφατικές που συμπέρασμα μέχρι τώρα δεν μπορέσαμε να
βγάλουμε. Η αποστολή μας θα διεκπεραιωθεί με άκρα μυστικότητα.
Διαφορετικά, αν αρχίσουμε τις τυμπανοκρουσίες και τις επίσημες επαφές, θα
μας βάλουν σε τίποτα λιμουζίνες να μας δείξουν τ’ αξιοθέατα, άσε που θα μας
ταράξουν στις ομιλίες και τα άχρηστα αναμνηστικά δώρα. Το ραντεβού μας
είναι σε 30 γήινες ημέρες, ακριβώς. Μέχρι τότε, ο καθένας μας θα κινηθεί
μόνος του».
Το λιτόν αυτό, αλλά κοσμοϊστορικής σημασίας, λογίδριον αποτέλεσε το
έναυσμα της εκκινήσεως.
Οι πρώτες ακτίνες του ηλίου βρήκαν την αγουροξυπνημένη μα παράτολμη
ομάδα στο κέντρο της Αθήνας, όπου και διεσκορπίσθησαν ως άγνωστοι χωρίς
καν να αποχαιρετίσουν ο ένας τον άλλον, δια να μην καρφώνονται και πάει
όλη η αποστολή στράφι. Παρά το ότι οι δρόμοι που ακολούθησαν ήταν
διαφορετικοί, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, εν τέλει όλοι κατέληξαν σε
παραπλήσια συμπεράσματα.

Για παράδειγμα, ο Σταρκ, αποφασισμένος να γνωρίσει εις βάθος την ζωήν
αυτού του πλανήτου, πολύ σύντομα διαπίστωσε ότι όπου κι αν πήγαινε όλοι
χρήματα του ζητούσαν («μικρά χρωματιστά χαρτάκια» σύμφωνα με τα δικά
του λόγια). Για να λύσει, λοιπόν, το πρόβλημα, μια και δυο, έσπευσε στην
πλησιέστερη τράπεζα, όπου αφού συμπλήρωσε ένα κάρο έντυπα, τα οποία
και υπέγραψε με την παράξενη εξωγήινη υπογραφή του —στην οποία όμως ο
υπάλληλος δεν φάνηκε να έδωσε την παραμικρή σημασία— έφυγε εντός μιας
ώρας με ένα σεβαστό χρηματικό ποσό στην τσέπη.
Πολύ σύντομα, ζαλισμένος απ’ το ζεστό το παραδάκι, ξέχασε και την
αποστολή και τα καλά της, για να επιδοθεί σε μία μνημειώδη κραιπάλη που
του άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Βεβαίως, ένα μήνα αργότερα, όταν πια ο Σταρκ βρισκόταν καθ’ οδόν για την
πατρίδα, η τράπεζα το φύσαγε και δεν κρύωνε για τα ωραία της λεφτουδάκια
που είχαν πλέον κάνει φτερά.
Ο μελαμψός Ζάρακ, αντιθέτως, θέλοντας να ακολουθήσει τη συνήθη πορεία
ενός κατοίκου αυτής της περιοχής, αποπειράθηκε να ενοικιάσει διαμέρισμα,
και μάλιστα σ’ έναν ήσυχο δρόμο στο κέντρο της πόλης. Μετά τας αρνήσεις
των ιδιοκτητών να ενοικιάσουν το μονάκριβο διαμέρισμά τους «σ’ έναν
αλλοδαπόν», ο ήρωάς μας κάποια στιγμή κατέληξε σε παγκάκι παρακειμένου
άλσους. Κατόπιν ολίγου, ως από μηχανής θεός, ενεφανίσθη κρατικός
υπάλληλος με πηλήκιον, ο οποίος και του απηύθυνε τον λόγον:
Ταυτότητα…
Ο Ζάρακ τον κοίταξε σα χαζός…
Ταυ – το – τη – τα;
Πού μένετε, κύριε;
Πού μένω; Αυτό δεν το γνωρίζω…
΄Ωστε έτσι;
… αλλά εκτιμώ ότι θα περάσω τη νύχτα στο παγκάκι…
Μπα;
Εστάθην άτυχος, όμως υπάρχουν προοπτικές…
Τότε έλα μαζί μου — θα σου βρω εγώ μέρος να μείνεις…
Λέτε αλήθεια, κύριε; Ευχαριστώ πολύ, κύριε…
Οταν ο Ζάρακ βρέθηκε σ’ ένα μικρό δωμάτιο που διέθετε μεν τα στοιχειώδη για
διανυκτέρευση αλλά περιόριζε τις κινήσεις του ατόμου, εφόσον σύντομα
διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να μπαίνει και να βγαίνει κατά βούλησιν,
αναγκάστηκε να προσφύγει στην εύκολη λύση του διακτινισμού ώστε να
επιστρέψει τάχιστα στη βάση απ’ όπου ξεκίνησε και να συναντήσει τον Κάπτεν
Σορν για να του διηγηθεί τα καθέκαστα.
Για να αναφερθούμε και σε μίαν τρίτην περίπτωσιν, ο νεαρός Ντριλ
περιεφέρετο ασκόπως στο ειδυλλιακό κέντρο της πόλης. Εκεί έπεσε πάνω σε
μια παρέα χουλιγκάνους του κερατά και πριν προλάβει να καταλάβει τι
συμβαίνει, εδέχθη καταιγισμόν φιαλών, πλίνθων και άλλων αντικειμένων από
την αντίπαλη παρέα, η οποία τραγουδούσε ένα στίχο ρυθμικά αλλά με
διαφορετικές εμφάσεις απ’ αυτόν της δικής του ομάδας.
Το παράξενο ήταν ότι όταν οι μπάτσοι έκαναν την εμφάνισή τους, οι μέχρι
τώρα αντίπαλοι τούς πήραν στο κυνήγι με κραυγές όπως «Ουστ» -«Αίσχος» –
«Τρεις κι εξήντα παίρνετε» κ.ο.κ., γεγονός που ο Ντριλ εσημείωσε
εντυπωσιασμένος στο ηλεκτρονικόν του σημειωματάριον.

Τριάντα ημέρες και τριάντα νύχτες μετά την άφιξή της, σύσσωμος η Ομάς
ενέκρινε ομοφώνως το ακόλουθον ψήφισμα, το οποίο και απέστειλε
τηλεγραφικώς εις την πατρίδα λίγο πριν από την αναχώρησή της για άλλους
γαλαξίες και τόπους μακρινούς:
«Στον πλανήτη Γη, όλα εντάξει — SΤΟΡ
Οι Γήινοι λύνουν τα προβλήματά τους με το χρήμα —SΤΟΡ
Οταν τα χρήματα τελειώνουν πηγαίνουν στην τράπεζα και εφοδιάζονται με
καινούργια — SΤΟΡ
Γήινοι πολύ φιλόξενοι — SΤΟΡ
Προσέφεραν δωρεάν διανυκτέρευση στον Ζάρακ — SΤΟΡ
Αναγκάστηκε φύγει ενωρίτερα λόγω καθηκόντων του — SΤΟΡ
Γήινη κοινωνία διαπνέεται από αλληλεγγύη — συναδελφικότητα — SΤΟΡ
Φόβοι αβάσιμοι — SΤΟΡ
Ιδανικές συνθήκες για μαζική έλευση συμπατριωτών, ειρηνικές πολιτιστικές
ανταλλαγές — SΤΟΡ
Φιλοξενία και καλοπέραση εξασφαλισμένη — SΤΟΡ».

Πηγή: https://periodikotrypa.wordpress.com/