Άγαλμα πρέπει να μου κάνεις

της Βασιλικής Δραγάτση

 

Πριν σηκωθεί το όπλο, έχει σηκωθεί το χέρι και πριν σηκωθεί το χέρι, έχουν προηγηθεί βρισιές και καβγάδες που καταλήγουν σε θυελλώδη συνεύρεση, γιατί «έτσι είναι το πάθος»…

Έχει προηγηθεί η χειραγώγηση και ο ασφυκτικός κλοιός και η ζήλεια, το «φαίνονται τα πόδια σου» και το «ποιος είναι αυτός που χαιρέτησες;»… Έχει προηγηθεί η απαξίωση η δική σου και των φίλων σου («οι φιλενάδες σου είναι ηλίθιες ή π… και δεν θέλω να τις βλέπεις, γιατί σου βάζουν λόγια»)… Έχει προηγηθεί ο έλεγχος, η ανάκριση για το παρελθόν σου και η καλλιέργεια της βεβαιότητας ότι είσαι ελλειμματική (εμφανισιακά, κοινωνικά, οικονομικά, επαγγελματικά)… Έχει προηγηθεί το «δες τις φίλες σου τι τραβάνε ενώ εσύ έχεις εμένα που σε αγαπάει, «άγαλμα πρέπει να μου κάνεις»… Έχει προηγηθεί το «ποια νομίζεις ότι είσαι» ή το «δεν περνάει πια η μπογιά σου» ή το «μόνο εγώ σε σέβομαι»…

Όλα αυτά που στα αυτιά αφελών ή διψασμένων για αγάπη γυναικών ακούγονται κολακευτικά (στην αρχή) και εντυπωσιάζουν, μέχρι που γίνονται καθημερινός εφιάλτης… Και αυτοί οι ίδιοι τύποι μπορεί στην κοινωνική τους ζωή να είναι «άρχοντες», «έξω καρδιά» και «μάγκες», τα «καλύτερα παιδιά» και «καλοί οικογενειάρχες», γιατί τους βλέπουν στο Super-Market τα Σάββατα με τις σακούλες…

Μέχρι να κλείσει η πόρτα του σπιτιού τους…