Δημήτρης Φύσσας…ΑΠΕΙΚΑΣΜΑΤΑ
Όπου παιδιές παιδιών… Αποσπάσματα
Α.Κοπερτί (τροχαϊκό στη αρχή)
Μπουφ. Κοπερτί το κοπερτί, τάπιτάπιρούφι, κοπερτί το κοπερτίτάπιτάπιγκρί.
Θάα πάω εκεί, στη Νότια Αμερική, να δω τον Ερμή να παίζει μου -σι-κή.
Όλα τα κοιτώ, σαν παιδί κουτό, την Α -κρόπο- λη και- το Λυκα- βη – ττό.
Βγαί-νω-και -τα φυ-λάς ε-σύ.
***
Β. Ο βοηθός (τροχαϊκό)
Μπουφ. Με του βοηθού το χέρι και του δράκου το μαχαίρι μια γαϊδούρα υποφέρει από πυρετό. Κεε-ρδίι-ζεις – χάα-άα-νεις.
***
Γ. Κρυφτό
…Ενενήντα, ενενήντα πέντε, εκατό.
Φτου και βγαίνω -δεν έκλεψα καθόλου – όποιος είναι πίσω μου και πλάγια χάνει – δε θα λέτε «πορτοκάλι – λεμόνι» -δεν πάει το φτύσιμο από μακριά – μόνο ο τελευταίος ξελευτερία.
[από το «Φτου» και μετά, απνευστί]
***
Δ. Πόδια στις «Τρεις ελιές»
«Κίσκο, να χωριστούμε»
«Να βάλουμε πόδια»
«Πάνε μισαδάκια;»
«Ναι. Μυτάκια;»
«Ναι»
«Πάμε. Ένα ένα»
«Σε πάτησα. Παίρνω το Μενίδη»
«Εγώ τον Τρίγκα»
«Εγώ το Ραντάρ.»
«Εγώ το Σουέπς. Έλα από δω, Σουέπς»
«Τον Μπετόβεν»
«Το Φθακ»
«Εμένα πάρε, εμένα πάρε, ρε Ιάσονα!»
«Σταμάτα. Τον Τούρκο»
«Παίρνω το Βούζα»
«Το Χοντρό»
«Το Ναυάγιο. Σε δείχνω ρε μαλάκα, κουνήσου»
«Εμένα, εμένα!»
«Σκάσε Τρόντζο. Τον Μπιούλετ. Από δω, Μπιούλετ»
«Το Σβίε, που ΄ναι και δική του η μπάλα»
«Τον Ντελούριο»
«Το Μόγγολο»
«Τέλος. Περισσεύεις Τρόντζο. Περίμενε να κουραστεί κανείς»
«Τι θα κάνω τόσην ώρα-»
«Ρε παιδιά, πάρτε σεις τονΤρόντζο. Και στ΄ άλλο ημίχρονο με μας»
«Οκέι, πάμε στα πέντε;»
«Λίγα είναι. Στα δέκα»
«Θα νυχτώσουμε. Στα εφτά»
«Που ακούστηκε ημίχρονο στα εφτά; Στα οχτώ ή στα έξι»
«Στα οχτώ. Και στα τρία κόρνερ, πέναλτι»
«Και τ΄αράουτ με τα πόδια»
«Τ΄ αράουτ όπως θέλει ο καθένας»
«Και δυο γκολ διαφορά για το τέλος»
«Έγινε. Πορτοκαλάδες;»
«Πορτοκαλάδες. Φύγαμε»
«Κάτσε πρώτα να μετρήσουμε τα τέρματα»
«Βούζα, εσύ που ΄σαι δίκαιος, μέτρα τα και τα δυο, από πέτρα σε πέτρα»
«Ίδια βήματα, Βούζα»
«Άντε, σκάει η μπάλα, νυχτώσαμε»…
Καπιτόλι
Χώμα. Παιχνίδι με γκαζές / μπίλιες / βόλους (αλλά όχι ανακατωμένα, όλοι το ίδιο). Νοητό τετράγωνο που σχηματίζεται από τέσσερις τρύπες, με απόσταση γύρω στο μέτρο μεταξύ τους. Πέμπτη τρύπα, στο σημείο τομής των διαγωνίων, τουτέστιν στο κέντρο του τετραγώνου. Σκοπός του παιχνιδιού: να καταληφθούν με τη σειρά και οι πέντε τρύπες από την μπίλια του ίδιου παίχτη. Διεξαγωγή: οι παίχτες ρίχνουν τις μπίλιες τους προς το πεντάτρυπο καπιτόλι. Όποιος πάει πιο κοντά στην κεντρική τρύπα παίζει πρώτος, όποιος πάει δεύτερος παίζει δεύτερος κλπ. Κάθε παίχτης προσπαθεί να ρίξει τη μπίλια του σε μια τρύπα. Μόλις το καταφέρει, η τρύπα είναι δική του. Βάζοντας πέντε δάχτυλα στο χώμα μπροστά από την τρύπα, στρέφεται προς όποια άλλη τρύπα θέλει ή προς εχθρική μπίλια. Αν ρίξει τη μπίλια του σε τρύπα ή πετύχει να διώξει μακριά μια κοντινή προς την τρύπα του, μπίλια κάποιου αντιπάλου(άρα επίφοβη) ξαναπαίζει. Αν αποτύχει σε οποιοδήποτε από τα δύο έχει επιλέξει, παίζει ο επόμενος, που έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα. Κάθε παίχτης που η μπίλια του διώχτηκε μακρικά, έχει δικαίωμα να μαζέψει τη μπίλια του και να ξεκινήσει να παίζει από την τρύπα του, αν κατέχει κάποια. Αν κατέχει περισσότερες από μία, από όποια επιλέξει. Η κεντρική τρύπα επειδή απέχει εξίσου από όλες τις άλλες, έχει τη μεγαλύτερη αξία ως στρατηγική βάση. Επίσης, δίνει το δικαίωμα ολόκληρης σπιθαμής μπροστά της, προκειμένου να ρίξει την μπίλια του ο κάτοχός της. Κατά τη διεξαγωγή, στην πράξη διάφοροι παίχτες κατέχουν διάφορες τρύπες και οι τρύπες αλλάζουν πολλές φορές χέρια.
***
Πηγή: https://periodikotrypa.wordpress.com/
«Αυτά και οι μετακομίσεις»
imaginistes 