Αγαπώ…

της Γωγώς Γεωργίου

Αγαπάω τις νύχτες τις σκοτεινές με Θέα τον πολύαστρο ουρανό να ζωγραφίζω με το νου σχήματα ενώνοντας τ άστρα όπως εκείνο το παιχνίδι , θυμάστε…,που ενώνουμε τις τελίτσες για ν’ αποκαλυφθεί η μαγική εικόνα…

Αγαπώ τα πρωινά του χειμώνα τα παγωμένα που η ανάσα θολώνει τα παγωμένα τζάμια και με το δάχτυλο μπορώ να γράφω ότι θέλω…

Αγαπώ τους ανθρώπους που χαμογελούν με τα μάτια υγρά και έχουν μια γλύκα ανείπωτη στα χείλη …εκείνους που δεν πασχίζουν να δείξουν χαρά η λύπη γιατί ότι νοιώθουν καθρεφτίζεται στο βλέμμα τους… Αυτούς τους ανθρώπους που δεν φοβούνται ν’ αγαπήσουν … που μια καλημέρα μπορεί να ομορφαίνει τις μέρες τους.. που όταν υπάρχουν στη ζωή σου την κάνουν να χει μια  ελπίδα πως ακόμα υπάρχει ομορφιά στον μουσαντένιο κόσμο μας…

Αγαπώ τις στιγμές που μπορώ ακόμα να θυμάμαι όσα έχω ζήσει.. που ‘χω το θάρρος να σκαλίζω μνήμες … να μιλάω γι’ αυτές και ας μη μ’ ακούει κανείς…

Αγαπώ τ’ αγκάθια της τριανταφυλλιάς μου που προστατεύουν τα λουλούδια της απ’ όποιο χέρι απλωθεί ν τα κόψει και να τα κάνει διακοσμητικό στοιχείο στο χώρο του μη έχοντας άλλη ομορφιά για να τον αντέχει …

Αγαπώ κάθε πληγή των ανθρώπων που την εκθέτουν στο γιατροσόφι της επαφής…που την αποκαλύπτουν στον αέρα … που δεν ντρέπονται γ αυτήν…

Αγαπώ τους ανθρώπους που χρειάζεται προσπάθεια για να τους πλησιάσω … που θέλει κόπο και δουλειά και αλήθεια για να μου επιτρέψουν να υπάρχω στις ζωές τους…

Αγαπώ το ραγισμένο τζάμι που καταφέρατε να σπάσετε για να μου αποκαλύψετε τον πιο αληθινό σας εαυτό…

Αγαπώ τον καπνό που φεύγει απ το τσιγάρο σας με ένα ΑΧ …σαν να θέλει να τραβήξει έξω έναν έναν τους καημούς που βουρκώνουν στην ψυχή σας…

Αγαπώ τα ταξίδια που κάνετε όταν σιωπηλοί κοιτάτε ο καθένας στο δικό του ΠΟΥΘΕΝΑ…

Αγαπώ εσάς που μου επιτρέπετε να αποκρυπτογραφίσω τις σιωπές σας… που μπορείτε και με διαβάζετε μέσα από ένα τραγούδι μια μελωδία μια λέξη μια σιωπή…

Αγαπώ το δάκρυ και το γέλιο σας… την κάθε σας προσπάθεια να αντέχετε… την κάθε μελωδία που απαλύνει τις νύχτες σας…

Αγαπώ τον αγώνα σας να μείνετε ΑΝΘΡΩΠΟΙ… ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΣΑΣ.

ΑΥΤΑ…μην σας κουράζω άλλο… έψαξα για μιαν εικόνα να συντροφεύει όσα ήθελα να γράψω … αλλά…σκέφτηκα κάτι άλλο … πιο… «επικοινωνιακό» … Αν κάποιος θέλει μπορεί να προσθέσει όποια εικόνα νομίζει κάτω απ αυτό … Αγάπη λοιπόν… τίποτ’ άλλο… τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο …