Ιστορίες πικάντικες κι’ αληθινές…Το παρ’ ολίγον έμφραγμα

του VIX

 

Καθόμασταν μια χαρά στα γραφεία μας. Είχαμε αλλάξει κτήριο και όλοι είμασταν σε διαφορετικές θέσεις. Απέναντι από το δικό μου τμήμα ήταν το τμήμα των Project Managers. Μαζί τους και ο Νίκος. Εξαιρετικός άνθρωπος, πολύ ευγενικός και πάρα πολύ προσεκτικός στη δουλειά του. Ήταν κοντούλης με λίγη φαλάκρα και φορούσε πάντα κοστούμι σε αντίθεση με εμάς που πηγαίναμε σα ρεμάλια.

Ώσπου ξαφνικά ακούμε αχ ουχ αχ δυνατά. Γυρνάμε και τι να δούμε; Ο Νίκος έχει γίνει μωβ. Αρχίζει να φωνάζει ότι δεν μπορεί να ανασάνει. Ειδοποιούμε ΕΚΑΒ και μας λέει ότι θα αργήσει. Ο γιατρός του κτηρίου απουσιάζει. Τελικά μας λένε να το πάμε σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο και να απευθυνθούμε σε κάποιο γιατρό. Τον κουβαλήσαμε μέχρι το αυτοκίνητό μου. Τον βάλαμε μέσα σα σακί και τον πήγα στο νοσοκομείο.

Παρκάρω πρόχειρα και τον βάζω σε καροτσάκι. Ο Νίκος είναι μωβ και έχει πανικοβληθεί. Βρίσκουμε τον γιατρό και εκείνος τον βάζει στο γραφείο του. Χτυπάει το κινητό μου. Είναι ο διευθυντής του.

• Να πας μαζί του στο γιατρό.
• Αποκλείεται. Εάν ο Νίκος δεν με φωνάξει, δεν πάω πουθενά.
• Όχι να πας. Πρέπει να ξέρουμε τι γίνεται.
• Δεν γίνεται να πάω. Μπορεί να παρεξηγηθεί και θα έχει δίκιο.
• Καλά…

Ανοίγει η πόρτα του γιατρού. Είναι ο Νίκος. «Έλα μέσα κι εσύ» μου λέει. Πάω μέσα και ακούω το διάλογο.

• Γιατρέ με πονάει το στήθος μου και η πλάτη μου. Μάλλον είναι έμφραγμα.
• Αν ήταν έμφραγμα θα ήσουν κίτρινος. Εσύ είσαι μωβ. Τι έκανες χθες;
• Μετακίνησα κάποια έπιπλα γιατί μετακομίζω σήμερα.
• Χμμ. Κατάλαβα. Κατέβασε το παντελόνι και το σώβρακο.
• Γιατρέ μου, μην μου κάνετε ένεση. Δεν μπορώ τις ενέσεις. (Έντρομος)
• Βρε γδύσου και άστα αυτά.

Ο Νίκος με κοίταξε με απορία. «Γδύσου Νίκο να σηκωθούμε να φύγουμε από εδώ» του είπα με ύφος αυστηρό. Τι να κάνει κι ο Νίκος; Τα κατέβασε και μετά ο γιατρός του έχωσε μια βολταρέν στον κώλο.

«Είσαι έτοιμος. Στη μετακόμιση θα κοιτάς μόνο»

Ύστερα φύγαμε. Σε 10 λεπτά ο Νίκος είχε ισιώσει. Ξαναχτυπάει το τηλέφωνό μου. Ήταν από τα κεντρικά. «Όλα εντάξει. Επιστρέφουμε στο γραφείο»

Μόλις φτάσαμε στο πάρκινγκ του γραφείου διαπιστώσαμε ότι είχαν μαζευτεί κάμποσοι. Όλοι κοίταζαν εμένα μπας και καταλάβουν τι έγινε. Προσπάθησα να μείνω ανέκφραστος. Συνόδευσα το Νίκο στο γραφείο και στο Διευθυντή του ως όφειλα. Μετά εξαφανίστηκα.

Ώσπου με βρίσκει ο πιο στενός συνεργάτης μου και με ρωτάει «Εντάξει, τώρα πες μου τι μαλακία έγινε.»