Πέθανε ο μέγιστος ηθοποιός Μαξ Φον Σίντοφ

…«Είμαστε εργαλεία, εμείς οι ηθοποιοί. Τέχνη είναι το θέατρο, τέχνη είναι ο κινηματογράφος. Ευθύνη μας είναι να είμαστε καλά εργαλεία. Γι’ αυτό μικρός πήγαινα στο θέατρο όσο περισσότερο μπορούσα, και όταν δεν πήγαινα θέατρο, εργαζόμουν σε αυτό. Μια παιδική παράσταση το πρωί, μια δραματική το βράδυ. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να προπονηθείς».

…«Το θέμα είναι να έχεις μια όμορφη ιστορία να αφηγηθείς – και αυτό είναι ανεξάρτητο από το αν ο χαρακτήρας που ενσαρκώνεις είναι καλός ή κακός. Ήμουν πολύ τυχερός, ξέρετε. Είχα την ευκαιρία να εξερευνήσω και τα δυο αυτά άκρα μου μέσα από τη δουλειά. Υπάρχουν ηθοποιοί της μεθόδου και υπάρχουν ηθοποιοί της τεχνικής. Δεν ήμουν ποτέ το ένα, ή το άλλο. Είναι πάντα ένας συνδυασμός»…

Ο Σίντοφ βέβαια πότε «έμπαινε» ολοκληρωτικά σε έναν ρόλο και πότε παρακολουθούσε τον χαρακτήρα που ενσάρκωνε από μια κάποια απόσταση («Εργαζόμουν μικρός σε μια θεατρική παράσταση και ο συμπρωταγωνιστής μου, που ενσάρκωνε τον Αχιλλέα, ήταν τόσο «μέσα» στο ρόλο του, που έκοψε με το σπαθί του το δάχτυλο ενός ηθοποιού. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα «πολύ καλή ερμηνεία, αλλά θα τον έκοψε τον άνθρωπο!»»)…

Φυσικά, ο Σίντοφ έχει υπάρχει και αντιπρόσωπος του Καλού ενάντια στον Διάβολο, στον «Εξορκιστή» («Ποτέ δεν τρόμαξα με αυτή την ταινία, ως άθεος, αλλά το παράδοξο είναι πως το παρουσιαστικό και η ερμηνεία μου τρόμαξαν τον κόσμο – και ήμουν με τους καλούς!») και η κουβέντα στο δωμάτιο πάει, αναπόφευκτα στον Γουίλιαμ Φρίντκιν («ήμουν απολύτως πεπεισμένος πως γυρίζαμε κάτι σπουδαίο ακριβώς επειδή ο Φρίντκιν, αυτός ο σπουδαίος σκηνοθέτης, ήξερε πολύ καλά τι ήθελε»)…

…«Οι συγκρούσεις, φυσικά. Όταν ενδιαφέρεσαι για τους ανθρώπους –και ο Μπέργκμαν ενδιαφερόταν πραγματικά για τους ανθρώπους– σε ενδιαφέρουν οι συγκρούσεις μεταξύ τους. Δεν είναι τυχαίο που χρησιμοποιούσε τους ίδιους ηθοποιούς –και όχι μόνο– σε όλες του σχεδόν τις παραγωγές…».   Μιλάμε για «καταξιωμένους» δημιουργούς φυσικά, αλλά σκέφτομαι πως ο Σίντοφ έχει εμφανιστεί και σε ταινίες που ίσως ο Μπέργκμαν να περιφρονούσε. Θυμάμαι τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο «Nonhosonno» του Ντάριο Αρτζέντο. «Α, αυτή ήταν μια υπέροχη ταινία!» μου λέει με θαυμασμό (σ.σ.: ο ίδιος ο Αρτζέντο μου είχε πει πως ο Σίντοφ –που, όπως και οι περισσότεροι ηθοποιοί στις ταινίες του Ιταλού άρχοντα του τρόμου… πεθαίνει– παρακάλεσε τον σκηνοθέτη να αλλάξει το σενάριο, ούτως ώστε να πρωταγωνιστήσει σε ένα ενδεχόμενο σίκουελ!)…

Πηγή: www.lifo.gr

αποσπάσματα από https://www.lifo.gr/articles/cinema_articles/204253/o-maks-fon-sintof-sto-lifo-gr-kaneis-den-mporei-na-sygkrithei-me-ton-mpergkman