Αντιγράφοντας τον…Λένιν

του Μιχάλη Δήμα

 

Κυριακή 3 Μαΐου 2020. Σε όλο αυτό το διάστημα της αναγκαστικής οικουρίας, είπε να πειραματιστεί λίγο με την εμφάνισή του, να την  πειράξει. Αναζητούσε, δηλαδή, ένα καινούριο look, για να έχει να πορεύεται, μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων.

Να τον δουν γνωστοί και φίλοι μετά από τόσο καιρό και να αναρωτιούνται, ρε αυτός είναι αυτός που ξέραμε; Να καταλάβουν ότι δεν δούλεψε μόνο το μέσα του όλο αυτόν τον καιρό, περισυλλογή, αυτοκριτική, αναστοχασμό που λέγαμε, αλλά και το έξω του.

Ήθελε μια ριζική αλλαγή πάνω του, κάτι που θα ξάφνιαζε και θα εντυπωσίαζε. Μαλλιά για να επιχειρήσει εκεί την όποια αλλαγή, έτσι και αλλιώς δεν  του έχουν απομείνει και πολλά, οπότε έπρεπε να καταφύγει κάπου αλλού. Και σκέφτηκε τα γένια του.

Από γένια άλλο τίποτα να φαν και οι κότες, μέχρι τη βάση του λαιμού. Επιζητούσε κάτι επαναστατικό. Όταν η συμβία του τον είδε να έχει κατεβάσει τα μούσια και να έχει αφήσει  υπογένειο, τον κοίταξε υπό γωνία και του είπε. Καλέ εσύ μοιάζεις με τον Λένιν.

Αυτό ήθελα και εγώ της απάντησε. Και όταν θα ανοίξουν τα μαγαζιά θα πάρω και ένα κασκέτο να ολοκληρώσω το πορτραίτο. Όχι, παίζουμε…

Άντε και καλή επανένταξη…