Περιμένοντας τον Σαπρίκη…ή ο μήνας έχει εννιά

του Μιχάλη Δήμα

 

Σάββατο 9 Μάη 2020. Η συνάντηση είχε κανονιστεί με το που θα χαλαρώνανε τα μέτρα. Που αλλού, στο κλασικό σημείο συνάντησης πίσω από το ιερό, για έναν καφέ στα όρθια. Στα όρθια βέβαια γίνονται και άλλα πράγματα, αλλά εδώ μιλάμε για ένα αθώο καφεδάκι.

Είχαμε να βρεθούμε δυο μήνες, όταν οι άνθρωποι ακόμα φιλιόντουσαν και αγκαλιάζονταν χωρίς ενδοιασμούς. Στο πρόγραμμα ήταν και ο Σαπρίκης.

Ο Πιπίνης, Άγγλος κατέφθασε έντεκα και κάτι και μάλιστα γαντοφορεμένος. Η χαρά μας εκφράστηκε εκ του μακρόθεν για ευνόητους λόγους.

Παίρνουμε τους καφέδες και καθόμαστε σα ζητιάνοι στα σκαλιά της εκκλησίας περιμένοντας τον Σαπρίκη. Λέμε διάφορα και κάποια στιγμή εμφανίζεται ο black cat.

Σηκωνόμαστε γιατί ο ήλιος δεν σκοτώνει μόνο τον ιό, αλλά και άνθρωπο. Αναζητάμε σκιά και καρέκλες. Πίσω στην καφετέρια βρίσκουμε τον Θανάση και τον VIX. Όλοι μαζί καταλήγουμε με τους καφέδες ανά χείρας στο παρακείμενο μαγαζί την Οινοκλινική, που μας φιλοξενεί τηρώντας τις αποστάσεις ασφαλείας (!) προκειμένου να μη μοιάζουμε με περιφερόμενους  Ιουδαίους.

Θέματα συζήτησης, η καραντίνα, η κρίση υγειονομική και ή επικείμενη οικονομική, τα επιτεύγματα της ιστοσελίδας και του σταθμού, οι καινούριες συνεργασίες και σφήνα διάφορες ιστορίες πικάντικες και αληθινές που λέει και ο VIX.

Το μόνο που δεν μνημονεύσαμε ήταν η επέτειος των 75 χρόνων από την πτώση του ναζισμού και οι συνέπειες της. Δεν μπήκαμε σε τόσο βαθιά νερά, την βγάλαμε στα ρηχά και χαλαρά.

Πράγματι σήμερα ό μήνας έχει εννιά, που σημαίνει καλοπέραση και χαλάρωση. Μια χαρά, δηλαδή περάσαμε.

Τελικά ο Σαπρίκης την πήρε την απουσία του…